ناقوس گمراهی: نقد مدعی یمانی صفحه 25

برداشت های غلط

اشاره

اولین قسمت از نقدهایی که به احمد بصری وارد است، به تفاسیر و برداشت های غلط او از آیات و روایات ناظر است. بنابر آنچه در ادامه خواهد آمد، وی در موارد بسیاری در فهم معنای آیات و روایات مرتکب خطاهای فاحشی شده است که نشانگر بضاعت اندک علمی او و دلیل استواری بر بی اساس بودن ادعاهای پرطمطراق اوست. در این باره نمونه های گوناگونی را می توان بیان کرد که برخی از آن ها بدین قرارند:

تفسیر اشتباه روایات رجعت

یکی از اشتباهات احمد بصری در تفسیر روایات اهل بیت اشتباهی است که درباره روایات رجعت مرتکب شده است. او ادعا می کند که عالم رجعت پس از دوران دوازدهمین مهدی از نسل ا مام زمان علیه السلام آغاز می شود و همه روایاتی که از شروع رجعت در زمان مهدی علیه السلام سخن می گویند، به مهدی دوازدهم از نسل امام مهدی علیه السلام ناظر هستند و نه امام مهدی علیه السلام. او در این باره می نویسد:

بدان که مهدیان (دوازدهگانه) نشانه های قیامت و فرا رسیدن وقت آن هستند، پس با آخرین آن ها این عالم مادی به انتها می رسد و عالم رجعت و پس از آن قیامت آغاز می شود.(1)

و در جایی دیگر چنین می نویسد:

و عالم رجعت در انتهای حکومت مهدی دوازدهم آغاز می شود و او همان قائمی است که حسین علیه السلام در زمان او خارج