شناخت امام زمان (عج) صفحه 40

معنی عام غیبت

غیبت، اسم مصدر از ثلاثی مجرد ماده ی (غ ی ب) و به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. غایب به کسی گفته می شود که حاضر و ظاهر نیست.(1) و در اصل، درباره ی پنهان شدن خورشید، ماه و ستارگان به کار می رود.(2)

تعریف عام و اصطلاحی غیبت

درباره ی کسی به کار می رود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نمی شود.(3)

و در اصطلاح مهدوّیت به پنهان زیستی حضرت مهدی علیه السلام گفته می شود. (4)

غیبت امام زمان به چه معناست؟

غیبت خلیفه الهی در زمین پدیده نوظهور و بی سابقه ای نیست که تنها در امت اسلام رخ داده باشد. بلکه این امر پیشینه ای بس دیرینه در امت های گذشته داشته است.

1- ر.ک: طریحی، مجمع البحرین، ج2، ماده غیبت؛ ابن منظور، لسان العرب، ج4، ص 454؛ زبیدی، تاج العروس، ج3، ص146؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج2، ص 10؛ جوهری، الصحاح، ج1، ص 196، فرهنگنامه ی مهدویت، ص315.
2- جوهری، الصحاح، ج1، ص 196، فرهنگنامه ی مهدویت، 315.
3- ابوهلال عسکری، الفروق اللغویهًْ، ص63، فرهنگنامه ی مهدویت، ص315.
4- سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص 315.