روزگار رهایی صفحه 119

شامّتان: شامّه علی لون جلده، و شامّه علی شبه شامّه النّبیّ (ص)» .

«مردی از فرزندان من در آخر الزّمان ظهور می کند که صورتی نقره فام و چهره ای گلگون دارد، که شکمش چاق، رانهایش پرگوشت و شانه هایش عریض است. در پشت او دو علامت هست که یکی به رنگ پوست و دیگری شبیه مهر نبوّت است» .

امام حسین (ع) می فرماید:

«مهدی را با سکینه و وقار، شناخت حلال و حرام، نیاز همگان به او، و بی نیازی او از همه، خواهید شناخت» .

این نشانه های ظاهر در ائمّۀ دین از الطاف بیکران حضرت احدیّت است که احدی به اشتباه نیفتد و امر بر کسی مشتبه نشود.

عنایات بی کران حضرت پروردگار در حقّ ائمّۀ هدی در سطحی بود که خیلی ها قدرت تحمّل آنرا نداشتند و در نتیجه در حقّ آنها به اشتباه افتاده به غلط نسبت الوهیّت می دادند.

علیّ بن قدامه در محضر امیر مؤمنان (ع) عرضه داشت: تو خود مطلب را روشن ساختی، اگر تو خود سخن را قطع نمی کردی، ما می گفتیم: «جز تو خدائی نیست» ! ! ! امیر مؤمنان (ع) در پاسخ فرمود:

إسألونی و اسألوا الأئمّه من بعدی، فلم یخل منهم عصر من الأعصار حتّی قیام القائم. . . فاشهدوا شهاده أسألکم عند الحاجه: علیّ بن