- مقدمه ناشر 1
- اشاره 4
- امام زمان عجل الله تعالی فرجه یک حقیقت معنوی 6
- شناخت امام، شناخت یک حقیقت 7
- امام واسطه فیض بین خدا و مخلوقات 8
- امامِ غایب و نه مخفی 11
- معنی«واسطه فیض بودن» 12
- فرق «حضور» با «ظهور» 13
- غایبِ حاضر 16
- مبنا و چگونگی رؤیت امام علیه السلام 19
- امام عین انسانیت است 20
- امام زمان یا قلب کلّ 23
- اشاره 32
- مبانی نظری امامت 35
- امام یا اَصْلُ الانسان 37
- «انسانیت»؛ واقعیتی غیر محسوس 39
- انسانیت از مقوله وجود است 41
- انسانیت؛ حقیقت یا اعتبار؟ 43
- مقامات انسانی 47
- معنی «کَوْنِ جامع» بودن انسان 50
- توسّل به ولایت ائمه علیهم السلام یا طریقه ارتباط با غیب عالم 51
- چگونگی رابطه امام زمان عجل الله تعالی فرجه با عالم 54
- نحوه رؤیت حضرت علیه السلام 55
- حضرت علیه السلام بدن خود را ایجاد می کنند 59
- ختم نبوت و ختم ولایت 60
- برکات توجه به امام زمان عجل الله تعالی فرجه 62
- یقین؛ مقدمه تحقّق و ایجاد 64
- برکات ارتباط قلبی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه 67
- اشاره 71
- موجود بودنِ موعود 73
- غایتِ مفقود، محال است 74
- شیعه، هر روز با امام زمانش ارتباط دارد 78
- نحوه تحقق ظهور 79
- امام علیه السلام چگونه می آیند؟ 81
- ظهور؛ مثل ارتباط با خدا 85
- عوامل رفع حجاب 87
- دو نوع دینداری در زمان غیبت 88
- شکستن شیشه عمر دیو جهانِ امروز 89
- صورت خدایی آینده جهان 91
- ما در کجای تاریخ ایستاده ایم؟ 94
- عالَم امام زمان علیه السلام یا اوضاع عالم، پس از ظهور 95
- چون نبودی فانی اندر پیش من؟ 98
- انتظارِ منطقی، راه گشا است 101
- اشاره 106
- محرومیت بزرگ و پیشگیری از خطر 112
- امام، مظهر ولایت تشریعی و تکوینی خداوند 114
- انسانیت، یک حقیقت وجودی است 116
- هیچ عمل خیری بدون امام پذیرفته نیست 117
- ملاک انسانیت 119
- امام؛ مغز عالَم هستی است 121
- امام؛ قلب عالَم هستی است 122
- کمال انسانی در همه ابعاد 124
- بصیرت حقیقی 126
- امام زمان عجل الله تعالی فرجه حامل جمیع اسماء الهی است 128
- امید به آینده روشن جهان، امید به واقعیتی مسلّم 136
- انتظار، عامل امید و پایداری 137
- خطر غفلت از ایده آل های دینی 140
- خداوند زندگی دیگری را برای ما اراده کرده است 141
- سالکان مسلّح 143
- اشاره 147
- عهد با امام زمان عجل الله تعالی فرجه 150
- تصور صحیح از مقام امام عجل الله تعالی فرجه 151
- تفاوت مَجْلا با مشهد 152
- حقیقت آدمیت، ظرف تجلّی همه اسماء الهی 154
- نظر به امام معصوم، عامل نجات از پوچی 154
- شرط قبول ارشاد از امام علیه السلام 157
- معنی مقام خلیفه اعظم حق 158
- تصوری قابل قبول از مقام امام 160
- شهود جمالِ وجه الله 165
- نحوه های متفاوت رؤیت حضرت عجل الله تعالی فرجه 167
- برکات ظهور اجتماعی حضرت عجل الله تعالی فرجه 169
- شفاعت امام زمان عجل الله تعالی فرجه 170
اساسی بینش دینی، توحید و توجّه به حضور حقیقت واحدی است که در ماوراء کثرات، موجود است. حال مگر بدون بینش توحیدی، می توان مقام امام را در هستی فهمید؟! کسی که قدمش در وادی توحید سست است، در وادی فهم مقام امامت در هستی، حتماً سست تر است. مگر در مباحث توحید نخوانده اید که در عالَم، وجوداتی غیبی هستند که از بس وجودشان شدید است، ملموس و محسوس نیستند؟ مانند وجود ملائکه. و از طرفی خوانده ایم که ملائکه اشاره به ذات اَحدی خداونددارند. اوّلین شرط دریافت هدایت از قرآن این است که شما غیب را باور کرده باشید، لذا در اوّل سوره بقره می فرماید: «ذلِکَ الْکِتابُ لارَیْبَ فیهِ هُدیً لِلْمُتَّقین٭الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ...»؛ یعنی کسی که نظام فکریش این قدر نازل است که بالاتر از افق مادّه هیچ دریافت برتری ندارد، این شخص هیچ ارتباطی با قرآن نخواهد داشت و از قرآن نمی تواند هدایت بگیرد و به عرصه دین پا بگذارد. یعنی بر آستانه بارگاه دین نوشته شده، هر کس معرفتش تا غیب صعود نکرده است، وارد نشود.
پس یک وقت شما در مبانی- که مهم ترین آن توحید است- به باور نرسیده اید، معلوم است که در امامت هم به باور نخواهید رسید. ولی زمانی مدّعی هستید که مبانیِ منطقی دارید، آن وقت است که از این مبانی می توانید نتیجه بگیرید. آیا وقتی چیزی ملموس و محسوس نیست، یعنی نیست؟ یا اگر دلیل عقلی بر وجود آن دارید، پس آن چیز هست، ولی وجودش به طور معقول و غیبی هست. خداوند چون ملموس و محسوس نیست، آیا نیست؟! یا چون دلیل عقلی بر وجودش داریم، پس هست، حتّی