دجال بصره : در رد ادعاهای احمد اسماعیل معروف به احمد حسن یمانی صفحه 74

ای اهل عراق! ... هان که حجتی رسا و قاطع بر اثبات ادعای سید احمد برپاست: غوغایی در زوراء(1) به راه خواهد افتاد و مردم نزد عالمانشان خواهند رفت؛ ناگهان می بینند که همگی به میمون و خوک تبدیل شده اند! و باریدن باران بر آنان کم خواهد شد، پس قدرت الهی در آسمان و جانها را خواهند دید.

خداوند فرموده است: )حَتَّی یتَبَینَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَق(؛ منظور خداوند از این آیه، ظهور قائم است. او حق از جانب خداوند است و مردم ناگزیر او را خواهند دید. (الغیبه نعمانی/269)

ای حزبهای پراکنده! ای کسانی که قرآن را رها کرده اید! ای گناهکاران! ای تحریف کنندگان! ای قاتلان پیامبران و فرزندان پیامبران! خداوند به شما اجازه کشتن من را نخواهد داد، چنانکه جدم حسین را کشتید. این دیگر پایان کار و روز بزرگ خداوند است. این بیم دهنده ای از بیم دهندگان پیشین است و آن [حادثه] از مسائل بسیار مهم است و بیم دهنده بشریت است.

نزد پدرم محمد بن الحسن المهدی بازمی گردم و از اینکه مرا تکذیب کرده ، به من تهمت زده و سخن ناروا نسبت داده اید، باخبر می کنم. به تازگی هم که تلاش کردید مرا بی گناه زندانی کرده و به قتل برسانید، فقط به این دلیل که خوب می دانید با آمدن حق از جانب من، چیزی از باطل شما باقی نخواهد ماند؛ چون شما باکسانی چون کمونیست ها که اصل وجود خدا را هم منکر شده اند، دوستی کرده و هیچ کاری با آنان ندارید.

ای قاتلان پیامبران و فرزندان پیامبران! به خاطر آنچه با دست و زبانتان انجام دادید، چیزی جز زیان دنیا و آخرت نصیبتان نخواهد شد!... پدرم خشمگین و عصبانی، نسبت به آنچه با من کرده اید، به سوی شما خواهد آمد! در آن زمان خواهید فهمید که دانشتان به دادتان نمی رسد. به خاطر رفتارتان با من، شما حرمت خدا و پیامبر و علی و اولادش را هتک کردید!(یا قَوْمِ إِنْ کانَ کبُرَ عَلَیکمْ مَقامی وَ تَذْکیری بِآیاتِ اللَّهِ فَعَلَی اللَّهِ تَوَکلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَکمْ وَ شُرَکاءَکمْ ثُمَّ لا یکنْ أَمْرُکمْ عَلَیکمْ غُمَّهً ثُمَّ اقْضُوا إِلَی وَ لا تُنْظِرُونِ)؛ ای قوم من! اگر ماندن من و پند دادنم با آیات خداوند بر شما گران است، من بر خداوند توکل کرده ام بنابراین با شریک هایتان هم داستان شوید به گونه ای که کارتان بر شما پوشیده نباشد سپس کار مرا تمام کنید و مهلتم ندهید.

(فَإِنْ تَوَلَّیتُمْ فَما سَأَلْتُکمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِی إِلاَّ عَلَی اللَّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکونَ مِنَ الْمُسْلِمینَ)؛ و اگر از قبول دعوتم روی بگردانید، من از شما مزدی نمی خواهم مزد من، تنها بر خداست و من مأمورم که از مسلمین باشم.

(فَکذَّبُوهُ فَنَجَّیناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْک وَ جَعَلْناهُمْ خَلائِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذینَ کذَّبُوا بِآیاتِنا فَانْظُرْ کیفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُنْذَرین)؛ او را دروغ گو دانستند، ما هم او و