- به جای مقدمه 1
- اوّلین اقدام امام پس از ظهور 4
- اوّلین اقدام امام در انطاکیه 5
- اوّلین برنامه حضرت 6
- اوّلین بیعت کننده با امام 7
- اوّلین پرچم امام 10
- اوّلین دادگاه پس از ظهور 17
- اوّلین دعوی دروغ نیابت 18
- اوّلین دوران غیبت امام 19
- اوّلین دیدار 21
- اوّلین رجعت کننده 22
- اوّلین رمز برای دوران غیبت 23
- اوّلین رهبر و مرجع دینی دوران غیبت کبری 23
- اوّلین سپاه امام 25
- اوّلین سخنرانی و اتمام حجّت امام در کعبه 25
- اوّلین سخن گفتن حضرت 26
- اوّلین سفیر دروغین امام 27
- اوّلین شست و شوی بعد از تولّد حضرت مهدی علیه السلام 28
- اوّلین سند دعای ندبه 28
- اوّلین شورش و کشتار قبل از ظهور 29
- اوّلین کتابنامۀ امام مهدی علیه السلام 29
- اوّلین فریاد یا مهدی 30
- اوّلین کتاب شیعه 32
- اوّلین کتاب به خط بریل 32
- اوّلین کتاب مهدویّت علمای اهل سنت 33
- اوّلین کوه از کوه های تهامه 35
- اوّلین کلام امام مهدی علیه السلام 35
- اوّلین گروه زنان در محضر امام علیه السلام 37
- اوّلین مالک نرجس خاتون بعد از خریداری 39
- اوّلین مدّعی مهدویّت بعد از تولد امام علیه السلام 40
- اوّلین مدّعی نیابت 41
- اوّلین مدّعی مهدویّت قبل از تولد امام علیه السلام 41
- اوّلین مرحله امامت امام 42
- اوّلین مطرح کننده موضوع غیبت 43
- اوّلین نام مهدی موعودعلیه السلام 46
- اوّلین نامه حضرت به شیخ مفید 49
- اوّلین نایب خاص امام 51
- اوّلین ندا قبل از ظهور 51
- اوّلین ندای آسمانی 52
- اوّلین وظیفه نایبان خاص امام 53
- اوّلین ندای حضرت هنگام ظهور 53
- اوّلین هدف حکومت امام 54
- اوّلین های دیگر 56
اوّلین مکان ظهور حضرت
اوّلین مکانی که حضرت در آنجا ظهور می کند بین رکن و مقام است. سیوطی از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل می کند که آن حضرت فرمود: «مهدی از مدینه به سوی مکّه خروج می کند، مردم از او می خواهند که از میانشان خروج کند آن گاه با او بین رکن و مقام بیعت می کنند در حالی که کراهت دارد...»(1)
شیخ طوسی هم به سند خود از امام باقرعلیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود:
«گویا قائم را در روز عاشورا، روز شنبه، ایستاده بین رکن و مقام مشاهده می کنم...»(2)
اوّلین نام مهدی موعودعلیه السلام
اوّلین کسی که در اسلام مهدی موعود نامیده شد محمّد حنفیه فرزند حضرت علی علیه السلام است که مورد توجه خاص آن حضرت بود.
شهرتش به «حنفیه» از این جهت است که مادرش «خوله»
1- الحاوی للفتاوی، ج 2، ص 152.
2- همان، ص 102.