- مقدمه ناشر 1
- چگونگی اطلاع حضرت علیه السلام از وقت ظهور 2
- حکمت معیّن نبودن وقت ظهور 4
- تعیین وقت ظهور 5
- عوامل زمینه سازی حکومت جهانی 7
- ظهور اصغر 7
- ظرفیت کلّی برای ظهور 8
- سنّ حضرت علیه السلام هنگام ظهور 9
- خصوصیات جسمی امام زمان علیه السلام هنگام ظهور 10
- عنایت الهی در جهت پیروزی 11
- 1 - عنصر ناگهانی و غفلت دشمنان 11
- اشاره 11
- 2 - ایجاد رعب و وحشت 12
- 3 - جذب تمام مسلمین 12
- 4 - تأیید از جانب ملائکه 13
- اولین عمل هنگام ظهور 14
- مکان ظهور 14
- اوّلین بیعت کننده 15
- مقصود از اصلاح امر حضرت مهدی علیه السلام در یک شب 17
- غلبه بر جهان با یاران اندک 18
- محدوده اعجاز هنگام ظهور 19
- قیام با شمشیر!! 21
- بررسی کشتارها هنگام ظهور 24
- حجم کشتارها 25
- وقت کشتارها 26
- چرا استفاده از زور!؟ 30
- کشتار مسلمین!! 32
- شیوه و رفتار امام زمان علیه السلام با ظالمان 32
- جنگ با اعراب!! 34
- شدت برخورد با اعراب!! 35
- شروع از منحرفان مذهب 36
- وظایف حضرت عیسی علیه السلام بعد از نزول از آسمان 37
- توضیح 38
- منجی و رهبر در حکومت عدل توحیدی 38
- شریعت عیسی علیه السلام بعد از نزول 38
- ادلّه احتمال اول 39
- دلیل احتمال دوم 40
- ادلّه احتمال سوم 40
- زندگی حضرت عیسی علیه السلام بعد از نزول 41
- اصحاب امام مهدی علیه السلام 42
- اشاره 42
- عدد اصحاب خاص امام زمان علیه السلام 43
- اصحاب دیگر امام زمان علیه السلام 44
- چگونگی ورود اصحاب به مکه 45
- قومیّت اصحاب امام زمان علیه السلام 46
- عرب در میان اصحاب حضرت علیه السلام 47
- وجود زن در میان اصحاب حضرت علیه السلام 48
- زن از خواص یاران حضرت علیه السلام 48
- چگونه از یاران حضرت باشیم 49
- کیفیت بیعت با حضرت علیه السلام 50
- اصولی که بر آن پیمان می بندد 51
- افراد بیعت کننده 51
- شجاعت اصحاب حضرت علیه السلام 52
- توضیح 53
- ویژگی های اصحاب حضرت مهدی علیه السلام 53
- 1 - اخلاص 53
- اصحاب حضرت از همه جا 53
- 2 - یقین و استقامت 53
- 3 - خداشناس واقعی 54
- تسخیر جهان با افرادی اندک 54
- 5 - برخورداری از تأیید الهی 54
- 4 - شیران روز و زاهدان شب 54
- وزیران دولت حضرت مهدی علیه السلام 55
- یارانی از مشرق زمین 56
- کارگزاران دولت حضرت مهدی علیه السلام 57
- عدم تحقق شرایط ظهور 58
- فهرست منشورات مسجد مقدّس جمکران 59
1- 55. بحارالأنوار، ج 52، ص 294، ح 42.
شروع از منحرفان مذهب
مفضل بن عمر می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: «اگر قائم ما قیام کند از دروغ گویان شیعه شروع کرده، آنها را به قتل خواهد رساند».(1)
در توجیه این حدیث می گوییم:
اولاً: بعد از چشم پوشی از ضعف سند حدیث، می دانیم که کلمه «شیعه» فرقه امامیه، اسماعیلیه، زیدیه و دیگر فرقه های شیعی را شامل می شود، همان گونه که بر کسی که خود را به تشیّع نسبت داده ولی بعد از مدّتی از خطّ اهل بیت منحرف شده است اطلاق می گردد. ابوالخطاب، مغیره بن سعید، احمد بن هلال عبرتایی، ابن ابی العزاقر و دیگر منحرفین که ادعای تشیّع داشتند، در حالی که اهل بیت علیهم السلام از آنها بی زار بودند از این دسته اند. لذا کشّی خبر فوق را تحت عنوان «ما روی فی محمّد بن ابی زینب» معروف به ابوالخطاب که فرقه خطابیه به او نسبت داده می شود، نقل کرده است. او کسی بود که احادیث زیادی از طرف امام در مورد لعن و نفرین او صادر شد و از خداوند طلب نمود که حرارت شمشیر را به او بچشاند.(2)
در نتیجه: مقصود از کذابین شیعه، همین افراد و یا فرقه های دیگر شیعه، غیر از امامیه اند که با نسبت های ناروا و دروغ، گروهی را منحرف کرده اند و لذا امامان شیعه آنها را لعن کرده و حکم به کفر آنها نموده و از آنها تبرّی جسته اند. و هنگام ظهور نیز امام زمان علیه السلام در ابتدا آنها را نابود خواهد کرد.
ثانیاً: از آن جهت که حضرت مهدی علیه السلام مردم را دعوت به اسلام ناب