اندوخته خداوند (چهل حدیث درباره عدالت گستر جهان) صفحه 212

مَشْهُورٌ أَوْ غایبٌ مَستُورٌ، وَ لا تَخْلُو الاْءَرضُ إِلی أَنْ تَقُومَ السّاعَهُ مِن حُجَّهٍ، وَ لَوْلا ذلِکَ لَمْ یُعْبَدِ اللّهُ.

قالَ سُلَیْمانُ: قُلْتُ لِجَعْفَرٍ الصّادِقِ _ رَضِیَ اللّهُ عَنْه _ : کَیْفَ یَنْتَفِعُ النّاسُ بِالْحُجَّهِ الغائِبِ المَسْتُورِ؟

قالَ: کَما یَنْتَفِعُونَ بِالشَّمْسِ إِذا سَتَرَها سَحابٌ.»(1).

(یعنی:

از سُلَیْمانِ أَعْمَش پسرِ مِهْران،(2) منقول است که از إمام جعفرِ صادق نقل کرد و آن حضرت از پدرِ خویش و او از جدِّ وی، علیّ بن حسین _ که خداوند از ایشان خُشنود باد(3) _ نقل فرمود که فرمود:

ما، پیشوایانِ مسلمانان، و حُجَّتهایِ خداوند بر جهانیان، و سَروَرانِ مؤمنان، و راهبَرانِ سپیدْچهرگانِ سپیدْ دست و پایْ(4)، و مولایانِ أهلِ إسلام هستیم. همانگونه که ستارگان أمانِ أهلِ آسمان اند، ما أمانِ أهلِ زمینیم. به واسطه ما آسمان نگاه داشته می شود تا جُز به إذنِ او [= خداوند] بر زمین فرونیفتد، و به سببِ ما باران فروفرستاده می شود و رحمت نَشر می یابد و بَرَکاتِ زمین بیرون می آید، و اگر کسی از ما بر رویِ زمین نبود، زمین، زمینیان را به کامِ خویش اَندَرمی کَشید.

آنگاه فرمود: از هنگامِ آفرینشِ آدم علیه السّلام زمین از حجّتِ خدا که در آن باشد، خواه پدیدار و شناخته و خواه غائب و پوشیده، خالی نبوده است، و تا زمانی هم که رستاخیز بر پا شود، زمین خالی از حجّتی نخواهد بود، و اگر این نبود، خداوند پرستیده نمی شد.

سُلَیمان گفت: به إمام جعفرِ صادق _ که خداوند از او خشنود باد _ گفتم: مردمان چگونه از حجّتِ غائب و پوشیده بهره بَرَنْد؟