قرآن ناطق علی بن ابیطالب علیه السلام- برگذیده کتاب الغدیر علامه امینی ره صفحه 119

آن گاه اراده بازگشت کرد پس بر او مغالطه کاری کردند و سوگند یادکردند که این جا حَوْأب نیست .

ابو ایّوب انصاری در زمان خلافت عمربن الخطاب می گفت :

اَمَرَ رَسُولُ صلی الله علیه و آله عَلِیّا بِقِتالِ النّاکِثینَ وَ الْقاسِطینَ وَ الْمارِقینَ (1) (پیامبر اکرم علی را به مبارزه با ناکثین و قاسطین و مارقین امر فرمود) .

همچنین علی بن ربیعه والبی گوید : شنیدم علی می گفت :

عَهِدَ اِلَیَّ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) اَنْ اُقاتِلَ بَعْدَهُ القاسِطینَ وَ النّاکِثینَ وَ المارِقینَ

پیامبر صلی الله علیه و آله به من سفارش کرده است که پس از او به نبرد قاسطین ، ناکثین و مارقین ، برخیزم .

ابن ابی الحدید در شرح خود 3/245 گوید: محقّق شده که پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: پس از من با ناکثین ، قاسطین و مارقین خواهی جنگید .

بحثی در حدیث منزلت

پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود : اَما تَرضی اَنْ تَکُونَ مِنّی بِمَنْزِلَهِ هرُونَ مِنْ مُوسی ؟

« آیا راضی نیستی که نسبتت با من مانند نسبت هارون به موسی باشد ؟ » این جمله نشان می دهد هر آنچه برای پیغمبر بود از هر درجه ، مقام ، نهضت، حکم ، امارت و سیادت ، برای امیرالمؤمنین ثابت است مگر آنچه استثناء شده یعنی نبوت چنان که برای هارون نسبت به موسی چنین بود . این مقام خلافت پیامبر صلی الله علیه و آله است و علی علیه السلام را جای خود نشاندن ، نه او را به کاری گمارده بود و جنگ های کوچک که خود مستقیما شرکت نمی کرد ، فرماندهی نصب کرد، که نسبت به هیچ کدامشان ، جمله ای را که در این واقعه گفت، ایراد نفرمود. از این رو باید گفت : این منقبت، تنها از خصوصیات شخص امیرالمؤمنین علیه السلام است .