رجعت یا حیات دوباره صفحه 16

1- 52. بطلان عقاید الشیعه، ص 43.

ما این مبحث را در هشت مرحله پی گیری خواهیم نمود، و با توجّه به وضعیت فرهنگی، سیاسی و شرایط جامعه اسلامی، سعی می نماییم ادوار گذشته بر این موضوع را روشن کنیم.

1 - عصر نزول وحی

1 - عصر نزول وحی

اعتقاد به رجعت، همزمان با نزول آیات قرآن در مکّه «سوره های نمل، انبیا، اسرا و … » مطرح، سپس در سوره های مدنی «بقره، نور و … » دنبال شده است. و قرآن این عقیده را تحت عناوین «خروج، حشر، احیا و … » برای پیروان خودش، بیان نموده است.(1) مسلمانان صدر اسلام به همان برداشت های محدودی که از آیات قرآن داشتند اکتفا نموده و به آن ایمان می آوردند. اگرچه در بعضی موارد به صورت مفصّل، مستدل و علمی برای آنان قابل درک نبوده است. و گاهی هم از تفسیر بعضی آیات از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به مقدار وسع و توان درک خود سؤال می کردند و جواب می گرفتند.

رسول خداصلی الله علیه وآله گاهی بعضی از جزئیات مفاهیم قرآنی و مصادیق آن ها را در اثر اهمیّتی که داشته اند و مسلمانان هم به طور عموم از درک آن عاجز بوده اند، به عنوان بیان کننده معارف قرآن(2) به بعضی از اصحاب خاصّ، که قدرت تحمّل آن معارف را داشتند بیان فرموده اند.

از جمله ی آن معارف، اعتقاد به «رجعت» است که نقش مهم و اساسی در پایداری و استقامت مسلمانان داشته و آنان را به آینده ای روشن امیدوار نموده و تحمّل مشکلات را بر آنان آسان می کند، و لذا پیامبرصلی الله علیه وآله برای افرادی همچون امیرالمؤمنین،(3) امام حسین علیهما السلام(4) عمار یاسر،(5) برید الاسلمی،(6) سلمان فارسی،(7) مقداد، اُبَیّ بن کعب و جمعی از اهل بدر(8) و … بیان و آیات مربوط به رجعت را قرائت و بعضی مصادیق رجعت کنندگان را هم معرّفی نموده است. به چند نمونه اشاره می شود.