رجعت یا حیات دوباره صفحه 20

1- 65. سوره نمل / آیه 82.

2- 66. کتاب سلیم بن قیس،130 - مدینه المعاجز / ج 3، ص 91 - بحار الانوار / ج 53، ص 108.

ابوبصیر از امام صادق علیه السلام نقل نموده: «پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به امیرالمؤمنین علیه السلام رسید در حالی که آن حضرت توده ای از شن را در مسجد جمع کرده و سرش را روی آن گذاشته بود. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله او را حرکت داد و فرمود: برخیز ای جنبنده ی خدا! یکی از اصحاب سؤال کرد: یا رسول اللَّه! آیا می توانیم همدیگر را به این اسم نام گذاری کنیم؟ حضرت فرمود: خیر، قسم به خدا که این اسم مختصّ به علی علیه السلام است، او جنبنده ای است که خداوند در کتابش فرمود: زمانی که علائم و نشانه های قیامت و عذاب ظاهر شود ما جنبنده را از زمین برای آن ها خارج می کنیم. سپس خطاب به علی علیه السلام فرمود: یا علی! خداوند تو را در آخرالزمان به بهترین صورت خارج می کند و همراه تو، وسیله ی علامت گذاری است که دشمنانت را با آن علامت گذاری می کنی.»

رسول اکرم صلی الله علیه وآله در این روایت ضمن تفسیر و معرفی مصداق آیه، زمان وقوع رجعت را هم بیان نموده است که بدون تفسیر آن حضرت، فهم و درک آن امکان پذیر نیست.

2 - عصر امیرالمؤمنین علیه السلام (40 - 10 ه.ق)

2 - عصر امیرالمؤمنین علیه السلام (40 - 10 ه.ق)

بعد از این که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله ندای پروردگارش را لبّیک گفت و به عالم باقی شتافت متأسّفانه مسلمانان گرفتار فتنه ی سقیفه شدند و عوض این که برای فهم و درک معارف الهی به «باب علم النبی علیه السلام» مراجعه کنند به کسانی مراجعه کردند که به کرّات، به عجز و نادانی خودشان نسبت به احکام و معارف اسلام اعتراف نمودند و در نتیجه بر سر معارف دینی، آوردند آنچه که نباید می آوردند.

این مقطع از تاریخ اسلام در اثر عدم اطلاع خلفا از معارف دینی، عدم مرجعیّت واحد در بیان معارف الهی، منع نقل و کتابت احادیث نبوی صلی الله علیه وآله، حجّیت پیدا کردن اجتهادات صحابه و … از دوره های استثنایی تاریخ اسلام به شمار می رود. به تعبیر امیرالمؤمنین علیه السلام: محیط خفقان زا و تاریکی به وجود آمده بود که پیران را فرسوده و جوانان را پیر و مردان با ایمان را تا قیامت و ملاقات پروردگار اندوهگین می نمود.(1)