رجعت یا حیات دوباره صفحه 25

1- 75. ر. فصل چهارم «رجعت یک سنت همیشگی در میان امّت ها».

جهل و نادانی بمانند. در اثر عدم طرح مباحث دینی، اکثر اعتقادات و احکام اسلام را عموم مردم فراموش کرده بودند حتّی در عصر امام سجادعلیه السلام مردم تعداد رکعات نماز روزانه، انجام اعمال حجّ، بنده یا خدا بودن محمّد!صلی الله علیه وآله و … را نمی دانستند تا جایی که عدّه ای از اصحاب رسول خدا به خاطر از بین رفتن احکام الهی گریه می کردند.(1) مباحث «رجعت» هم مثل بقیه ی معارف دینی در میان مردم مطرح نبوده. و لذا خبر خاصی در این زمینه گزارش نشده است و در عصر امام مجتبی علیه السلام اصلاً طرح نشده یا حداقل من پیدا نکردم.

حدیث رجعت در شب عاشورا

در عصر امام حسین علیه السلام هم زمینه ی بیان این گونه معارف فراهم نبوده است. فقط در کربلا هنگام تقابل دو گروه هاشمی و اموی، امام علیه السلام برای تسلّی و دلجویی اصحاب خود به نقل از جدّش رسول خداصلی الله علیه وآله رجعت را مطرح و تبیین نموده و آنان را به رجعت خود و اصحاب و دشمنان بشارت داد.

«فابشروا (بالجنّه) فواللَّه لئن قتلونا فإنّا نرد علی نبیّنا ثمّ نمکث ما شاء اللَّه تعالی، فأکون أوّل من ینشقّ الأرض عنه، فأخرج خرجه یوافق ذلک خرجه أمیر المؤمنین وقیام قآئمنا …؛(2)

بشارت باد شما را به بهشت، به خدا قسم اگر این ها ما را به شهادت برسانند پس همانا بر رسول خداصلی الله علیه وآله وارد و مهمان می شویم پس هر مقدار که خدا بخواهد توقف نموده. سپس اوّلین کسی که زمین بر او شکافته می شود من هستم و خروج من همزمان است با خروج امیرالمؤمنین و قیام قائم ما حضرت مهدی علیه السلام.»

از این روایت استفاده می شود که امام حسین علیه السلام اولین رجعت کننده است. چه این که در روایات دیگر تصریح شده است.(3)(4)