رجعت یا حیات دوباره صفحه 55

1- 176. الضعفاء الکبیر / ج 1 ص 172.

2- 177. الکامل فی ضعفاء الرجال / ج 2، ص 116.

3- 178. الکامل فی ضعفاء الرجال / ج 2، ص 116.

4- 179. الاکمال فی ذکر من له روایه فی مسند الامام احمد ص 144 - کتاب المجرحین/ ج 1، ص 298.

5- 180. کتاب المجروحین من المحدثین والضعفاء والمتروکین/ ج 1، ص 289 - تهذیب الکمال / ج 8، ص 469.

و گناه نا بخشیدنی، در حدّ انکار خداوند و یا شرک به خدا است که مستحق این توهین ها تحقیرها و عذاب ها است. و هر کسی این عقیده را داشته باشد مرتکب هر گناهی خواهد شد! و باید زبانش قطع و به دار مجازات آویخته شود!

تعریف رجعت از دیدگاه اهل سنّت

اولین کسی که رجعت مورد اعتقاد جابر جعفی را تعریف نموده، سفیان بن عیینه (متوفای 198 ه.ق) است:

«قال سفیان: إنّ الرافضه تقول: إنّ علیّاً فی السحاب لا یخرج مع من خرج من ولده حتّی ینادی منادٍ من السماء یرید علیّاً أنّه ینادی أُخرج مع فلان؛(1)

از سفیان سؤال شد که مراد جابر از رجعت چیست؟ او گفت: همانا رافضی ها می گویند: به تحقیق علی علیه السلام در میان ابرها (زنده) است و خارج نمی شود با کسانی که خارج شده اند از فرزندان او تا منادی از آسمان، ندا داده و علی علیه السلام را می خواند که با فلانی خارج شو!»

پس از ایشان همه ی شرح حال نویسان اهل سنت بدون تحقیق و تأمّل، همین عبارت را به عنوان تعریف رجعت، مورد اعتقاد شیعه امامیه بیان کرده اند!(2)

امّا ارباب معاجیم و لغوی های آنان، اولین کسی که رجعت اصطلاحی را تعریف کرده، ابن اثیر (متوفای 606 ه.ق) بوده است. سپس امثال ابن منظور (متوفای 711 ه.ق) زبیدی (متوفای 1205 ه.ق) و … از او تقلید نموده، ضمن توضیح مادّه «رجع» رجعت را این گونه تعریف کرده اند:

«الرجعه مذهب قوم من العرب فی الجاهلیه معروف عندهم ومذهب طائفه من فرق المسلمین من أولی البدع والأهواء یقولون: إنّ المیّت یرجع إلی الدنیا ویکون فیها حیّاً کما کان ومن جملتهم طائفه من الرافضه یقولون: إنّ علیّ بن أبی طالب (کرّم اللَّه