رجعت یا حیات دوباره صفحه 80

1- 267. بعضی از علما «سیّد مرتضی، مرحوم طبرسی و … » به اجماع امامیه هم استدلال نموده اند، لکن این استدلال، تمام نیست؛ زیرا اجماعی بودن آن به خاطر وجود همین ادلّه است؛ یعنی اجماع مدرکی است و اعتبار مستقلی ندارد.

2- 268. روح المعانی / جزء 20، ص 24.

3- 269. روح المعانی / جزء 20، ص 24.

وقتی که دو حیوان، در امکان آن نزاع نمی کنند، پس هیچ عاقلی - چه رسد به مسلمان - نمی تواند بگوید: من در امکان رجعت نزاع دارم؛ زیرا یا باید قدرت خداوند را منکر شود و یا بگوید: انسان قابلیت زنده شدن را از دست می دهد و این سر از شرک و یا انکار سؤال قبر، عالم برزخ و معاد جسمانی و … در می آورد، لذا مرحوم سیّد مرتضی می فرماید: آنچه که شیعه از رجعت معتقد است هیچ اختلافی بین مسلمین بلکه موحّدین نیست.(1)

وقوع رجعت

بهترین دلیل بر امکان چیزی، وقوع آن است. آیات و روایات متعددی بر وقوع رجعت در امّت های پیشین دلالت می کند، چنان که مرحوم حرّ عاملی، بیش از صد مورد را با توجّه به آیات و روایات گردآوری نموده است،(2) چه این که روایات و آثار متعددی از وقوع رجعت در امّت اسلامی خبر می دهد که عدّه ی زیادی در همان قرون اولیه صدر اسلام، پس از مرگ، زنده شده و به دنیا رجعت کرده اند. ایشان در این زمینه بیش از هفتاد مورد را ذکر نموده است(3)(4)

و مرحوم علّامه بحرانی هم موارد زیادی را جمع آوری و نقل نموده است(5)(6) چنان که گفته شد. ابن ابی دینا (از بزرگان اهل سنت) کتاب مستقلی به نام «من عاش بعد الموت» به رشته ی تحریر در آورده و در آن بیش از شصت و چهار مورد را جمع آوری کرده است که بعد از مرگ زنده شده اند.(7)(8)

دکتر «رایموند مودی» در همین زمینه، کتابی به نام «بازگشت روح» تألیف نموده و در آن از کسانی گفت و گو کرده است که طبق نظر پزشک قانونی، مرده و سپس زنده شده اند.(9)(10)

بنابراین، بازگشت روح به همان بدنی که قبلاً به آن تعلّق داشته از نظر عقل، شرع و علم