- مقدمه محقق 1
- معنی لغوی و اصطلاحی رجعت 6
- در بیان معنی رجعت 6
- در آیات وارده در اطراف این موضوع 8
- آیه نخست 8
- آیه دوم 14
- آیه سوم 15
- آیه چهارم 20
- آیه پنجم و ششم 21
- آیه هفتم 23
- آیه هشتم 25
- آیه نهم 26
- آیه دهم 28
- آیه یازدهم 28
- آیه دوازدهم 29
- آیه سیزدهم 30
- آیه پانزدهم 31
- آیه چهاردهم 31
- آیه شانزدهم و هفدهم 32
- آیه هیجدهم 34
- آیه نوزدهم 35
- آیه بیستم 36
- آیه بیست و یکم 37
- آیه بیست و دوم 38
- آیه بیست و سوم 38
- در اخبار وارده در رجعت است 40
- حدیث دوم 42
- حدیث چهارم 43
- حدیث سوم 43
- حدیث پنجم 44
- حدیث ششم 44
- حدیث هفتم 45
- حدیث هشتم 45
- حدیث نهم 46
- حدیث دهم 47
- حدیث یازدهم 47
- رجعت در زیارت های مأثوره و دعاهای منقوله 50
- در گفتار علمای امّت و نواب ائمه علیهم السلام در اطراف موضوع رجعت 60
- احیاء عزیر یا أرمیا 67
- حضرت مسیح مردگان را زنده می کرد 69
- تذییل 83
- احتجاج سیّد حمیری 87
- احتجاج شیخ مفیدرحمه الله 91
- پاسخ دیگر 94
- [پاسخ سیّد به شبهات] 97
- سیّد گوید 104
- تحقیق ایمان 106
- فائده 116
- می گوییم 119
حدیث اول
قال الصادق علیه السلام: اولّ من تنشقّ الأرض عنه و یرجع الی الدنیا الحسین بن علی علیه السلام و انّ الرجعه لیست بعامّه و هی خاصّه لا یرجع الاّ من محض الایمان محضاً، أو محض الشرک محضاً؛(1) «اوّلین کسی که زمین از او شکافته می شود و به دنیا بر می گردد حضرت حسین بن علی علیهما السلام است و رجعت عمومی نیست؛ بلکه خصوصی است. بر نمی گردد به دنیا مگر کسی که ایمان محض و خالص دارد، یا کسی که در شرک محض و خالص شرک است».
این خبر در جلد 13 بحار در خصایص به سند او از مولانا امام صادق علیه السلام روایت شده است.
علّامه ابوالحسن شریف عاملی رحمه الله در ص 237 از مرآت الانوار، بعد از نقل خبر مذکور می گوید: اخبار در رجعت ائمه علیهم السلام خیلی زیاد است.(2)
حدیث دوم
در بحار الانوار ص 210، از جلد 13، از خصایص به سند او از حماد، از بکیر بن اعین که گوید: به من آن کسی فرمود که مرا شکی در آن نیست (یعنی حضرت ابا جعفر امام محمد باقرعلیه السلام) که رسول خداصلی الله علیه وآله با علی علیه السلام به زودی بازگشت و رجعت می کند.(3)
1- 87. بحار الانوار، ج 53، ص 39؛ مختصر بصائر الدرجات، ص 24؛ الایقاظ، چاپ جدید، ص 331.
2- 88. مقدمه تفسیر مرآه الانوار.
3- 89. بحار الانوار، ج 53، ص 39، ح 2؛ مقدمه تفسیر مرآه الانوار، ج 1، ص 359.