- دورنمایی از جهان پیش از ظهور 1
- پیشگفتار 1
- استبداد حکومتها 1
- اشاره 1
- حکومت 1
- ترکیب دولتها 2
- نفوذ زنان بر حکومتها 2
- ناتوانی قدرتها از اداره کشورها 2
- تزلزل حکومتها 2
- فرمانروایی کودکان 2
- سردی عواطف انسانی 3
- گسترش اعمال منافی عفت 3
- اخلاق پیش از ظهور 3
- اشاره 3
- فساد اخلاقی 3
- آرزوی کمی تعداد فرزند 4
- جنایات هولناک 4
- ناامنی راهها 4
- هرج و مرج و ناامنی 4
- افزایش خانوادههای بیسرپرست 4
- امنیت پیش از ظهور 4
- فرورفتن در زمین 5
- آرزوی مرگ زندگان 5
- به اسارت رفتن مسلمانان 5
- افزایش مرگهای ناگهانی 5
- ناامیدی جهانیان از نجات 5
- اشاره 6
- وضعیت اقتصادی جهان در عصر ظهور 6
- کمبود باران و باریدن بارانهای بیموقع 6
- جنگ، کشتار و فتنهها 6
- نداشتن دادرس و پناه 6
- مبادله زنان در مقابل مواد غذایی 7
- مؤمنان حقیقی 7
- روزنههای امید 7
- خشک شدن دریاچهها و رودها 7
- اشاره 7
- شیوع گرانی، گرسنگی، فقر و کساد تجارت 7
- نقش شهر قم در آخرالزمان 8
- قم حرم اهل بیت 8
- شهر قم حجت بر دیگران 8
- نقش عالمان و دانشمندان (شیعه) 8
- ایران، کشور امام زمان 9
- مرکز نشر فرهنگ اسلامی 9
- یاوران مهدی 9
- تأیید خط فکری قم 9
- تمجید از ایرانیان 9
- شعار پرچم قیام 10
- قیام امام زمان 10
- انقلاب جهانی مهدی 10
- اشاره 10
- زمینه سازان ظهور 10
- اعلان ظهور 10
- بررسی سابقه زنان عصر ظهور در کتابهای تاریخی 11
- خرسندی جهانیان از قیام 11
- نقش زنان در قیام امام 11
- نجات محرومان 11
- ام ایمن 12
- سمیه مادر عمار یاسر 12
- ام خالد 12
- صیانه 12
- زبیده 12
- نقش زنان در دوران پیامبر 13
- قنواء دختر رشید هجری 13
- اشاره 13
- رهبر قیام 13
- حبابه والبیه 13
- خصوصیات جسمی 14
- مشخصات بدنی 14
- ترس از خدا 14
- کمالات اخلاقی 14
- زهد 15
- کرامات 15
- لباس 15
- چهره شناسی امام 15
- اسلحه 15
- جوشش آب و آذوقه از زمین 16
- کندی حرکت زمان 16
- سخن گفتن پرنده 16
- طی الارض و نداشتن سایه 16
- وسیله انتقال 16
- عصای موسی در دست 17
- شفای بیماران 17
- قدرت تکبیر 17
- ندای ابر 17
- عبور از آب 17
- شعیب بن صالح 18
- فرماندهان سپاه 18
- اشاره 18
- حضرت عیسی 18
- سپاهیان امام 18
- اسماعیل فرزند امام صادق و عبداللّه بن شریک 19
- مفضل بن عمر 19
- اصحاب کهف 19
- عقیل و حارث 19
- جبیر بن خابور 19
- ایرانیان 20
- خراسان 20
- ملیت سپاهیان 20
- قم 20
- جابلقا و جابرسا 21
- پیروان ادیان گوناگون 21
- عربها 21
- تعداد سپاهیان 21
- طالقان 21
- نیروهای مخصوص 22
- اجتماع سپاهیان 22
- ارتش مهدی 22
- گارد حفاظت 22
- ویژگیهای سپاهیان 23
- عشق به امام و فرمانبرداری از او 23
- سپاهیان قدرتمند و جوان 23
- شرایط پذیرش و آزمایش سپاهیان 23
- عبادت و پارسایی 23
- اشاره 24
- سپاهیان محبوب 24
- پاداش مجاهدان و شهیدان 24
- جنگهای حضرت 24
- عاشقان شهادت 24
- سرکوبی شورشها 25
- اشاره 25
- جهان گشایی امام برای نجات بشر 25
- پایان جنگها 25
- امدادهای غیبی 25
- تجهیزات جنگی 25
- فرشتگان زمین 26
- رعب و ترس، سلاح امام 26
- فرشتگان و جنیان 26
- تابوت موسی 26
- شیوه رفتار امام با دشمنان 26
- اشاره 27
- اعدام و تبعید 27
- قاطعیت امام در رویارویی با دشمنان 27
- قطع دست 27
- جنگ و کشتار 27
- قوم عرب 28
- برخورد با گروههای مختلف 28
- اهل کتاب 28
- فرقههای باطل و منحرف 28
- اشاره 29
- مقدس نماها 29
- ناصبیها 29
- احیای سنت محمدی 29
- منافقان 29
- شیطان 29
- احکام جدید 30
- کشتن دروغگویان 30
- قانون ارث 30
- پایان حکم جزیه 30
- حکم قطایع 31
- سود تجارت 31
- کمک برادران دینی به یک دیگر 31
- حکم رهن و وثیقه 31
- انتقام از بازماندگان قاتلان امام حسین 31
- تخریب مساجد در مسیر جاده و مشرف 32
- حکم ثروتها 32
- تخریب سقف مساجد و منبرها 32
- اصلاحات اجتماعی و تجدید ساختمان مساجد 32
- ویران کردن منارهها 32
- نظر مرحوم طبرسی 33
- بازگرداندن مسجد الحرام و مسجد النبی به اندازه اصلی 33
- قضاوت 33
- حکومت 33
- حکومت عدل 33
- مدت حکومت 34
- حکومت بر دلها 34
- پایتخت حکومت 34
- کارگزاران دولت مهدی 34
- اشاره 34
- رشد دانش و فرهنگ اسلامی 35
- آموزش قرآن و معارف اسلامی 35
- اشاره 35
- گسترش فرهنگ اسلامی 35
- شکوفایی دانش و صنعت 35
- ساختن مساجد 36
- امنیت عمومی 36
- امنیت 36
- اشاره 36
- رشد معنویت و اخلاق 36
- امنیت راهها 37
- شکوفایی اقتصاد و رفاه اجتماعی 37
- اقتصاد 37
- اشاره 37
- امنیت قضایی 37
- کشاورزی 38
- عمران و آبادانی 38
- ریشه کن شدن فقر از جامعه 38
- تقسیم اموال و بخشش داراییها 38
- رسیدگی به محرومان و مستضعفان 38
- فراوانی باران 39
- فراوانی محصولات کشاورزی 39
- بهداشت و درمان 39
- گسترش دام پروری 39
- بازرگانی 39
- گسترش بیماریها و مرگهای ناگهانی 40
- اشاره 40
- درمان 40
- بهداشت 40
- شهادت یا رحلت امام 40
- پاورقی 41
- چگونگی شهادت امام 41
یکی از مسائلی که جامعه بشری پیش از ظهور امام (ع) از آن رنج میبرد، بیدادگری و ستمی است که به وسیله حکومتها بر مردم میرود. رسول خدا (ص) در این باره میفرماید: «زمین از ستم و بیداد پُر میشود؛ تا جایی که در هر خانهای ترس و جنگ وارد میگردد».حضرت علی (ع) میفرماید: «زمین پر از ستم و بیداد میگردد؛ تا آن که ترس و اندوه در هر خانهای وارد شود». [2] .امام باقر (ع) میفرماید: «حضرت قائم (ع) قیام نمیکند، مگر در دورانی پر از بیموهراس». [3] .این بیم و ترس چیزی است که غالباً از حکومت زمامداران ستمگر و خودسر جهانسرچشمه میگیرد؛ زیرا پیش از ظهور آن حضرت، ستمگران بر جهان فرمانرواییمیکنند.امام باقر (ع) در این باره میفرماید: «مهدی (ع) هنگامی قیام میکند که زمام کارهای جامعه در دست ستمکاران باشد». [4] .ابن عمر میگوید: مرد شرافتمند و دارای مال وفرزند (در آخر الزمان) به سبب رنجها و گرفتاریهایی که از سوی فرمانروایان میبیند، آرزوی مرگ میکند. [5] .نکته قابل توجّه این است که پیروان پیامبر (ص) تنها از تجاوز و هجوم قدرتهای بیگانه رنج نمیبرند، بلکه از سوی حکومتهای خودکامه و مستبد خودشان نیز در فشار و رنجند؛ آنچنانکه زمین با همه گستردگیاش بر آنان تنگ میشود و به جای احساس آزادی، خود را در زندانی بزرگ احساس میکنند. هم اکنون در جهان اسلام جز ایران - که با عنایت خداوند و امام زمان (عج) در آن فقیه عادل حکومت میکند - باقی رهبران کشورهای اسلامی با اسلام و مسلمانان میانه خوبی ندارند و با آنان بیگانهاند.در روایات، در این زمینه چنین آمده است:رسول گرامی اسلام (ص) میفرماید: «در آخر الزمان بلای شدیدی - که سختتر از آن شنیده نشده باشد - از سوی فرمانروایان اسلامی بر امّت من وارد خواهد شد؛ به گونهای که فراخنای زمین بر آنان تنگ خواهد گشت و زمین از بیداد و ستم لبریز گردد؛ آنچنانکه مؤمن برای رهایی از ستم، پناهگاهی که بدان پناهنده شود، نمییابد». [6] .در پارهای از روایات به ابتلای مسلمانان به رهبران خودکامه تصریح گشته، در پی حکمرانی آن فرمانروایان ستمگر، ظهور مصلح کلّ، نوید داده شده است. در این دسته از روایات، از سه گونه حکومت - که پس از رسول گرامی اسلام بر سر کار میآیند - سخن به میان آمده است. این سه گونه حکومت عبارتند از: خلافت، امارت و ملوک و پس از آن، جباران حاکم میشوند.پیامبر اکرم (ص) فرمود: «پس از من خلفایی بر سر کار خواهند آمد؛ بعد از خلفا، امراییو پس از امرا، پادشاهان و پس از آنان جباران و ستمگران؛ سپس مهدی (عج) ظهور میکند». [7] .
ترکیب دولتها
هنگامی مردم در آسایش و راحتی به سر میبرند که کارگزاران حکومت، افرادی صالح و کاردان باشند؛ ولی وقتی که افراد ناشایست بر مردم فرمانروا شدند، طبیعی است که انسانها از رنج و عذاب به ستوه آیند؛ درست همان وضعیتی که پیش از ظهور حضرتمهدی (عج) پیش میآید. در این هنگام، دولتها را افرادی خیانتکار، فاسق و ستمکار تشکیل میدهند.پیامبر گرامی اسلام میفرماید: «زمانی خواهد آمد که فرمانروایان، ستم پیشه؛ فرماندهان، خیانتکار؛ قاضیان، فاسق و وزیران، ستمگر میگردند». [8] .
نفوذ زنان بر حکومتها
یکی دیگر از مسائلی که در حکومتهای آخرالزمان مطرح است، سلطه و نفوذ زنان میباشد که یا به گونه مستقیم بر مردم فرمانروایی میکنند و یا فرمانروایان را به زیر سلطه خود میبرند. این مطلب، پیامدهای ناگواری را به دنبال دارد. حضرت علی (ع) در این باره میفرماید: «زمانی خواهد رسید که افراد فاسد و زناکار به ناز و نعمت میرسند و فرومایگان مقام و موقعیتی پیدا میکنند و انسانهای با انصاف ضعیف میشوند». سؤال شد: این دوره در چه وقت خواهد بود؟ فرمود: «هنگامی که زنان و کنیزان بر امور مردم مسلّط گردند و خردسالان به فرمانروایی برسند». [9] .
فرمانروایی کودکان
حاکمان باید افرادی باتجربه و مدیر باشند تا مردم در راحتی و آسایش قرار گیرند. اگر به جای آنان، کودکان یا کوته فکران، سرپرستی کارها را در دست گیرند، باید از شرّ فتنهای که رخ میدهد، به خدا پناه میبرد.در این باره به ذکر دو روایت بسنده میکنیم:پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «از اوّلِ سال هفتاد و حکومت کودکان، به خدا پناه ببرید». [10] .سعید بن مسیّب میگوید: «فتنهای رخ میدهد و ابتدای آن بازی کودکان خواهد بود». [11] .
تزلزل حکومتها
حکومتی قادر است به مردم کشورش خدمت کند که دارای ثبات سیاسی باشد؛ زیرا در صورتی که در حال تغییر باشد، قادر به انجام کارهای بزرگ در کشور نیست.حکومتها در آخرالزمان در حال تزلزلند و گاهی حکومتی در آغازِ روز بر سر کار میآید، ولی هنگام غروب از کار برکنار میشود. امام صادق (ع) در این باره میفرماید: «چگونه خواهید بود، هنگامی که بدون امام هدایتگر و بدون علم و دانش بمانید و از یک دیگر بیزاری جویید؟ و این1 زمانی باشد که آزمایش شوید و افراد خوب و بد شما از هم جدا گردند و غربال و زیر و رو شوید. آن وقت که شمشیرها در رفت و آمد باشد و جنگ شعله ور. حکومتی در آغاز روز، روی کار میآید و با کشتار در آخر روز بر کنار و سرنگون میشود». [12] .