چشم اندازی به حکومت مهدی (عج) صفحه 22

اشاره

درباره تعداد لشکریان و یاران امام زمان (عج) روایات گوناگونی در دسترس است. برخی روایات، تعداد آنان را سی صد و سیزده نفر یادآور شده‌اند و برخی روایات، از ده‌هزار نفر و بیش‌تر سخن می‌گویند. در این‌جا یادآوری دو نکته ضروری است:الف) سی صد و سیزده نفر - که در روایات آمده است - نیروهای ویژه‌ای هستند که در آغاز قیام همراه آن حضرت خواهند بود. آنان در حکومت جهانی امام زمان (عج) از کارگزاران می‌شوند؛ چنان‌چه مرحوم اربلی در کشف النعمه فرموده است: از این روایت (روایت ده‌هزارنفر) استفاده می‌شود که تعداد یاران حضرت در عدد سی صد و سیزده محدود نمی‌شود؛ بلکه این تعداد، نفراتی هستند که در آغاز قیام، همراه حضرت هستند.ب) تعداد چهارهزار، ده هزار نفر و... - که در برخی روایات گفته شده است - آمار کل نیروهای ارتش مهدی (عج) نیست؛ بلکه - هم‌چنان‌که از روایات نیز استفاده می‌شود- هریک از این ارقام، نمایانگر تعداد نیروهایی هستند که در برهه‌ای از زمان ظهور حضرت (ع) و یا در پیکار خاصی در گوشه‌ای از جهان شرکت دارند. شاید هم مطلب دیگری باشد که ما آن را نمی‌دانیم که با ظهور حضرت، روشن خواهد شد.

نیروهای مخصوص

یونس پسر ظبیان می‌گوید: خدمت امام صادق (ع) بودم که ایشان نامی از یاران حضرت قائم به میان آورد و فرمود: «آنان سی صد و سیزده تن هستند و هر یک خود را در میان سی‌صد نفر می‌بیند». [270] .از این که حضرت می‌فرماید: «هر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند»، دو احتمال تصور می‌شود: 1. این که توان جسمی هر یک از آنان برابر سی صد نفر باشد؛ چنان‌که توان هر یک از مؤمنان در آن روزگار برابر نیروی چهل مرد است. 2.هر کدام از آنان، سی صد نفر نیرو دارند و خود را در میان سی صد نیرو تحت فرمان می‌بینند. بنابراین احتمال، آنان حدود سی صد گردان نیروی نظامی را فرماندهی می‌کنند و محتمل است که همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ یعنی هر یک خود را جزء آن عدّه می‌داند؛ چنان‌که بعضی گفته‌اند.امام زین العابدین (ع) می‌فرماید: «آنان که از بستر خود برای یاری امام قائم (ع) ناپدید می‌شوند، سی صد و سیزده نفر به تعداد اهل بدر هستند که صبح آن شب (صبح روز بعد) در مکه گرد می‌آیند». [271] .امام جواد (ع) می‌فرماید: «پیامبر خدا (ص) فرمود: امام زمان (عج) از سرزمین تهامه (مکه) ظهور می‌کند. او گنج‌هایی دارد که از جنس طلا و نقره نیست؛ بلکه آنها اسب‌هایی نیرومند و مردانی نامور به تعداد اصحاب بدر هستند. آنان سی صد و سیزده نفرند که از سراسر جهان به دور او گرد می‌آیند. کتاب مُهر کرده‌ای با حضرت است که تعداد یارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات و کنیه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبرداری از مهدی (عج) می‌کوشند». [272] .رسول خدا (ص) می‌فرماید: «مردم مانند پرندگان در اطرافش گرد می‌آیند تا این که سی‌صد و چهارده مرد - که در بین آنان زنانی نیز هستند - گرد می‌آیند و آن حضرت بر هر ستمگر و فرزند ستمگری پیروز می‌گردد و عدالت چنان می‌شود که مردم آرزو می‌کنند: ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند و از عدالت بهره‌مند می‌شدند». [273] .امام باقر (ع) می‌فرماید: «حضرت مهدی (عج) با سی صد و سیزده نفر به تعداد اصحاب بدر، بدون آگاهی و وعده قبلی ظهور می‌کند؛ در حالی که آنان چون ابری پاییزی پراکنده‌اند؛ آنان شیران روز و نیایشگران شب هستند». [274] .ابان بن تغلب می‌گوید: امام صادق (ع) فرمود: «به زودی سی صد و سیزده نفر به مسجد شما (مکه) می‌آیند. مردم مکه می‌دانند که این افراد نسبتی با پدران و اجدادشان ندارند (وجزو مردم مکه نیستند). هر کدام از آنان شمشیری دارد که بر روی آن کلمه‌ای ثبت‌است که از آن کلمه هزار کلمه (مشکل) گشوده و حل می‌شود». [275] .در برخی از روایات، نام برخی از آنان گفته شده است که به ذکر دو روایت بسنده‌می‌کنیم:امام صادق (ع) به مفضل بن عمر - یکی از اصحاب آن حضرت - فرمود: «تو و چهل‌وچهار مرد دیگر، جزو یاران و همراهان حضرت قائم هستید». [276] .شاید مراد از چهل و چهار نفر، کسانی باشند که از اصحاب امام صادق (ع) هستند.نیز آن حضرت می‌فرماید: «هنگامی که قائم آل محمد (ص) ظهور کند، بیست و هفت تن از پشت کعبه بیرون می‌آیند و بیست و پنج تن از قوم موسی - که همگی قاضیان به حق و عادل هستند - زنده می‌شوند و نیز هفت تن از اصحاب کهف، یوشع وصی موسی، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسی، ابادجانه انصاری و مالک اشتر به دنیا باز می‌گردند». [277] در بعضی از روایات، مقداد بن اسود نیز ذکر شده است.طبق روایات فرشتگان جابه‌جاکننده، مردگان نیکان را به اماکن مقدسی مانند خانه خدا منتقل می‌کنند. [278] بنابراین، شاید این مردگان از آن دسته‌ای باشند که اجسادشان به کنار کعبه انتقال داده شده است و رجعت و دوباره زنده شدن آنان نیز از همان‌جا خواهد بود. طبق نقل دیگری، این مکان پشت شهر کوفه، یعنی شهر نجف است که باز معنای روایت صحیح می‌شود؛ زیرا اجسادشان به آن جا، یعنی نجف اشرف انتقال داده شده است.شایسته ذکر است که این افراد، سابقه مبارزه در ابعاد سیاسی و نظامی را با طاغوت‌های روزگار خویش داشته‌اند؛ به خصوص سلمان فارسی، ابودجانه، مالک اشتر و مقداد که در جنگ‌های صدر اسلام شرکت کرده، رشادت‌های بسیاری از خود نشان داده‌اند و گروهی از آنان سابقه فرماندهی نیز داشته‌اند.

ارتش مهدی

ابوبصیر می‌گوید: مردی از اهالی کوفه، از امام صادق (ع) پرسید: چند نفر با حضرت قائم (ع) قیام می‌کنند؟ مردم می‌گویند: همراهان حضرت به تعداد سربازان بدر یعنی سی‌صد و سیزده نفرند. امام (ع) فرمود: «حضرت مهدی ظهور نمی‌کند، مگر با ارتشی قوی و نیرومند و ارتش قدرتمند کم‌تر از ده هزار نیروی رزمنده نخواهد داشت». [279] .نیز آن حضرت می‌فرماید: «هنگامی که خداوند به حضرت قائم (عج) اجازه قیام دهد، سی صد و سیزده تن با او بیعت می‌کنند. آن حضرت در مکه توقف می‌کند تا این که عدد اصحابش به ده هزار نفر برسد. آن‌گاه به سوی مدینه حرکت می‌نماید». [280] .امیرمؤمنان (ع) می‌فرماید: «مهدی حدّاقل با لشکر دوازده هزار نفری و حدّاکثر پانزده‌هزار نفری ظهور می‌کند. رعب و ترس از نیروی نظامی او، پیشاپیش سپاهیانش در حرکت است. هیچ دشمنی با ایشان روبه رو نمی‌شود، جز این که شکست می‌خورد. آن‌حضرت و سپاهیانش در راه خدا به سرزنش کسی نمی‌اندیشند. شعار لشکریانش این‌است: بمیران، بمیران». [281] .امام صادق (ع) می‌فرماید: «امام زمان (عج) ظهور نمی‌کند، مگر آن که حلقه و تعداد آنان کامل گردد». راوی پرسید: تعداد آنان چند نفر است؟ حضرت فرمود: «ده هزار نفر». [282] .شیخ حرّ عاملی می‌گوید: در روایت است که تعداد کامل سپاه امام زمان (عج) صد هزار نفر است. [283] .

گارد حفاظت

کعب می‌گوید: مردی از بنی‌هاشم، در بیت المقدس منزل می‌کند. تعدد نیروهای محافظ وی دوازده هزار نفرند و در روایت دیگری می‌گوید: تعداد محافظان وی سی‌وشش هزار نفرند و بر سر هر یک از بزرگ راه‌های منتهی به بیت المقدس، دوازده هزار نفر مستقر می‌شوند. [284] .البته کلمه حرس که در روایت است، به معنای اعوان و کمک نیز آمده است و این معنا با عنوان حدیث مناسب نیست؛ چون ممکن است مقصود یاران و اعوان حضرت باشد.

اجتماع سپاهیان

چنان‌که پیش‌تر گفته شد، لشکریان حضرت مهدی (عج) از گوشه و کنار جهان گرداگرد او جمع می‌شوند. درباره شیوه آگاهی سپاهیان از قیام و گرد هم آمدن آنان در مکه، روایات به شیوه‌های گوناگونی اشاره دارد. بعضی شب در بستر خود به خواب رفته‌اند و صبحگاهان خود را در محضر امام (ع) می‌بینند. برخی با طیّ الارض - پیمودن مسافت طولانی در مدّتی بسیار کوتاه - به حضرت می‌پیوندند و گروهی پس از آگاهی از قیام به وسیله ابرها نزد حضرت می‌آیند.به روایتی در این‌باره توجّه فرمایید:امام صادق (ع) می‌فرماید: «هنگامی که به حضرت مهدی (عج) اذن خروج و قیام داده شود، خداوند را به نام عبری آن می‌خواند. در آن هنگام یارانش - که سی صد و سیزده نفرند و همانند ابرهای پاییزی پراکنده‌اند - مهیّا می‌شوند و آنان همان صاحبان پرچم‌ها (وفرماندهان) هستند. برخی از آنان شب هنگام در حالی که در بستر آرمیده‌اند، ناپدید می‌شوند و به هنگام صبح خود را در مکه می‌بینند و برخی به هنگام روز سوار بر ابرها دیده می‌شوند. آنان با نام خود و پدر و فامیل و شهرت شناخته می‌شوند». [285] .مفضل بن عمر می‌گوید: عرض کردم: فدایت شوم؛ کدام دسته از نظر ایمان در مرتبه برتری قرار دارند؟ حضرت فرمود: «آنان که بر فراز ابرها در حرکت خواهند بود، همان ناپدیدشدگانند که در شأن آنان این آیه مبارک فرود آمده است: (أَیْنَ ماتَکُونوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمیعاً؛ [286] هر کجا باشید، خداوند همگی شما را خواهد آورد).رسول خدا (ص) می‌فرماید: «پس از شما اقوامی خواهند آمد که زمین زیر پای‌شان جمع می‌شود و دنیا به روی آنان گشوده می‌گردد و مردان و زنان فارس، آنان را خدمت می‌کنند. زمین کم‌تر از یک چشم به هم زدن، زیر پای‌شان طی می‌گردد؛ به گونه‌ای که هر یک از آنان می‌تواند، شرق تا غرب زمین را در یک لحظه سپری کند. آنان از این دنیا نیستند و دنیا نیز در آنان بهره و سهمی ندارد». [287] .امام باقر (ع) می‌فرماید: «شیعیان و یاران مهدی (عج) از سراسر زمین به سوی او حرکت‌می‌کنند؛ زمین زیر پایشان جمع می‌شود و با طیّ الارض به امام (ع) می‌رسند و با او بیعت می‌کنند». [288] .عبداللَّه پسر عجلان می‌گوید: خدمت امام صادق (ع) سخن از قیام حضرت مهدی (عج) به میان آمد. به حضرت عرض کردم: چگونه از ظهور حضرت آگاهی می‌یابیم؟ فرمود: «صبح می‌کنید، در حالی که زیر بالش خود، نامه‌ای را می‌بینید که در آن نوشته شده است: پیروی از مهدی کار معروف و خوبی است». [289] .امام رضا (ع) می‌فرماید: «سوگند به خدا که اگر قائم ما قیام کند، خداوند، شیعیان را از همه شهرها، نزد او گرد می‌آورد». [290] .نیز امام صادق (ع) می‌فرماید: «در حالی که جوانان شیعه، بر پشت بام‌ها خوابیده‌اند، ناگهان آنها را گروه گروه در یک شب و بدون وعده قبلی نزد حضرت می‌آورند. آن‌گاه همگی صبحگاه نزد حضرت گرد می‌آیند». [291] .