- اشاره 1
- پيامبري نظير موسي 1
- پيامبر موعود در عهد عتيق 1
- مقدمه 1
- نقد دروني 1
- او از خدا و به نام خدا سخن خواهد گفت 2
- خداوند كلام خود را در دهان او گذاشت 2
- تفسير فرهنگ كتاب مقدس 2
- نقد بيروني 2
- از ميان برادران ايشان 2
- اشاره 3
- پيامبر اكرم در عهد جديد 3
- آن نبي پس از موعظه روز عيد 3
- نامههاي پيامبر اكرم 3
- اشاره به آن نبي 3
- نقد بيروني 4
- آن نبي در تفحص يهود و شهادت حضرت يحيي 4
- اشاره به تسلي دهنده يا فارقليط 4
- اشاره 4
- نقد دروني 4
- آن نبي پس از معجزه اطعام 4
- اسناد مكشوفه بحرالميت 5
- پاورقي 5
مقدمه
خداي سبحان در آيه 157 سوره اعراف چنين فرموده است: «الذين يتبعون الرسول النبي الامي الذي يجدونه مكتوبا عندهم في التوراة و الانجيل يامرهم بالمعروف و ينهاهم عن المنكر....» از اين آيه شريفه استفاده ميشود كه اهل كتاب در عصر نزول قرآن، بشارت به حضرت رسول اكرمصلي الله عليه وآله را در كتابهاي خود مييافتهاند. همچنين بر اساس آيه سوره مباركه صف، حضرت عيسيعليه السلام خود را مبشر پيامبري به نام «احمد» ميداند: «و اذ قال عيسي بن مريم يا بنياسرائيل اني رسول الله اليكم مصدقا لما بين يدي من التوراة و مبشرا برسول ياتي من بعدي اسمه احمد فلما جاءهم بالبينات قالوا هذا سحر مبين.» (صف: 6) اين آيات و نظاير آن ما را از مراجعه به تورات و انجيل موجود بينياز ميسازد. گذشته از آن، كسي كه اندك آشنايي با عهدين موجود داشته باشد به يقين ميداند كه اين كتب اندك شباهتي با تورات و انجيل مورد نظر قرآن ندارند، حتي تركيب و صورت محرفي از آنها نيز نميتوانند باشند. عهدين موجود «سيره مانندي بيش نيستند كه در طول قرنهاي متمادي، نويسندگان بسياري آنها را به رشته تحرير در آوردهاند. بنابراين، جستجو از بشارتهاي قرآني در اين كتابها اساسا خطاست. با وجود اين، شواهد و قرايني در آنها وجود دارد كه به خوبي، بر پيامبر اكرمصلي الله عليه وآله قابل تطبيق است. اين شواهد و قراين هم در عهد عتيق و هم در عهد جديد قابل پيگيري است.
پيامبر موعود در عهد عتيق
اشاره
در عهد عتيق بشارتهاي بسياري وجود دارد. در ميان آنها، مواردي هست كه در طول تاريخ تنها بر پيامبر اكرمصلي الله عليه وآله قابل تطبيق است. از اين نمونه است آنچه در خطاب به حضرت موسيعليه السلام در سفر تثنيه از عهد عتيق آمده است:«نبياي را از براي ايشان از ميان برادران ايشان مثل تو مبعوث خواهم كرد و كلام خود را در دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر فرمايم به ايشان خواهد گفت و هر كسي كه سخنان مرا، كه او به اسم من ميگويد، نشنود من از او مطالبه خواهم كرد.» [1] .مسيحيان به بياني كه در كتاب اعمال رسولان آمده است، [2] مصداق اين بشارت را حضرت عيسي مسيحعليه السلام ميدانند. اما آيا حضرت عيسيعليه السلام ميتواند مصداق اين بشارت باشد؟
نقد دروني
اشاره
در اين عبارت چند خصوصيت مهم براي «پيامبر موعود» وجود دارد كه قابل تامل و بررسي است: