‏‌اصحاب کهف و لقمان حکیم و حوادث تاریخی بعد از مسیح (ع)‏ (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 41

عبارت «وَ رَبَطْنا عَلي قُلُوبِهِمْ،» (14 / كهف) فهميده مي‌شود كه گفتار خود را به عنوان «رَبُّنا رَبُ‌السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ،» (14 / كهف) از مشركين پنهان نمي‌داشتند، بلكه بـه‌طـور علنـي در ميـان آنـان مـي‌گفتنـد، و بـه طـرزي مـي‌گفتنـد كـه دل شيـر در آن آب مـي‌شـد، و از وحشــت دل‌هـا بـه لـرزه درمـي‌آمـد و پـوست بـدن‌هـا جمـع مي‌شد.

اين اظهارات را در ميان جمع دشمنان مي‌كردند و مي‌دانستند كه دنبال اظهاراتشان خون‌ريـزي و عـذاب و شكنجه در كـار است!

شروع قيام از مجلس حكمران و آغاز اعتزال

شروع قيام از مجلس حكمران و آغاز اعتزال (75)

از قيد «اِذْ قامُوا فَقالُوا،» (14 / كهف) استفاده مي‌شود كه اين عده از جوانان در ابتداء محفلي داشتند كه دستور به عبادت و پرستش بت‌ها از آن‌جا صادر مي‌شد، و اعضاء آن محفل ايشان را مجبور به بت‌پرستي مي‌نمودند، و از عبادت خداي تعالي باز مي‌داشتند . و حتي از آن استفاده مي‌شود كه خداپرستان را شكنجه و آزار هم مي‌كردند و مي‌كشتند و عذاب مي‌دادند. حال اين مجلس، مجلس سلطان بود يا مجلسي كه از وزراي سلطان تشكيل مي‌شده، و يا مجلسي عمومي بوده است، در هر صورت، اين چند جوان بر مي‌خيزند و علنا مخالفت خود را اعلام مي‌دارند و از آن مجلس بيرون مي‌آيند، و از مردم شهر كناره مي‌گيرند.

در حالي اين قيـام را كرده‌انـد كـه در خطـر عظيمي بودند و از هر سو مردم به ايشان حمله‌ور شـده بودند، چـون در آيـه شـريفـه دارد كـه بـه غـار پنـاهنـده شدنـد -

(76) اصحاب كهف و لقمان حكيم

«چــون از ايشــان و از آن‌چــه كــه بــه غيــر خــدا مي‌پرستيــدنــد، كناره‌گيــري كرديــد به غار پناهنده شويد!»

شخصيت‌هاي ممتاز اصحاب كهف

مطلب بالا مؤيد رواياتي است كه درباره داستان اصحاب كهف آمده كه اصلاً شش نفر آنان جزو خواص سلطان بودند، و شاه در امور خود با آنان مشورت مي‌كرده است، و همان‌هابودند كه از مجلس شاه برخاسته و اعلان اعتقاد به توحيد نموده و هر شريكي را غيـر از خدا نفــي كرده‌انــد.