‏‌اصحاب کهف و لقمان حکیم و حوادث تاریخی بعد از مسیح (ع)‏ (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 50

«اگر ايشان را بـديـدي به فرار از آن‌ها روي برتافتي،

و از تــــــرس آكنـــــده مــي‌شـــدي!»

اين جمله خبر مي‌دهد كه وضع اصحاب كهف در همين حالي كه به خواب رفته بودند

ترسناك بودن قيافه اصحاب كهف در خواب (91)

آن‌قدر وحشت‌ناك بود كه اگر كسي از نزديك ايشان را مي‌ديد از ترس و از خطري كه از ايشان احساس مي‌كرد پابه فرار مي‌گذاشت، تا خود را از مكروهي كه گفتيم از ناحيه آن‌ها احساس مي‌كرد، دور بدارد. خلاصه قلب آدمي از ديدن آنان سرشار از وحشت و ترس مي‌گشت، و از قلب به تمامي سراسر وجود انسان دويده و همه سراپاي او را پر از رعـب و وحشـت مـي‌كـرد.(1)

تحليل فرازهاي اصلي داستان

1- الميــــــــــــزان، ج 26، ص 66 .

(92) اصحاب كهف و لقمان حكيم

«اِذْ اَوَي الْفِتْيَةُ اِلَي الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا اتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً... .»

«وقتــي آن جــــوانــــان بـــــه غــــار رفتنــــد، گفتنـــــــد: