‏‌اصحاب کهف و لقمان حکیم و حوادث تاریخی بعد از مسیح (ع)‏ (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 59

يــك نفــر هم كــه بــه «گفت» تعبير شده، صاحب كلام «يكي از آن‌هـا گفـــت،» مــي‌بــــــــاشـــــد. (1)

اولين اقدام بعد از بيداري

«فَـابْعَثُــــوا اَحَـدَكُــمْ بِــوَرِقِكُــمْ هــذِه اِلَــي الْـمَـدينَــةِ... .» (19 / كهف)

آيه فوق ادامه گفت‌گوي بيـن اصحـاب كهـف است كـه بـالاخـره پيشنهاد مي‌شود كه يك نفر را به شهر بفرستند تا طعامي برايشان بخـرد و غذائي تهيه كند و تأكيد كردند كه سعي كند از اهل شهر از كسي كه طعام بهتر و پاكيزه‌تر دارد بخــرد و بيـــــــاورد!

1- الميــــزان، ج 26، ص 77 .

اولين اقدام بعد از بيداري (109)

گفتند شخصي كه فرستاده مي‌شود، بايد در رفتار و معامله كردن با اهل شهر بسيار دقت كند تا هيچ‌گونه خصومتي يا نزاعي واقع نشود، كه نتيجه‌اش اين شود كه مردم از راز ما و حال ما سر درآورند، و آن وقت بريزند به سرما و بر آن‌چه كه مي‌خـواهنـد ظفـر مي‌يابند.

چون اصحاب كهف قبلاً مردماني نيرومند و متنفذ بودند و الان فراري هستند و خود را پنهان كرده‌اند، لذا سفارش مي‌كنند كه چون مامردمي سرشناس هستيم سعي كن كســي از مخفي‌گــاه ما خبــردار نشود وگرنه مي‌ريزند و ما را سنــگ‌ســار مي‌كننـد!

اين كه فرمود «سنگ‌سار مي‌كنند» معنايش كشتن با سنگ است، كه بدترين كشتن‌هاست، زيرا علاوه بر كشتن منفوريت و مطروديت كشته را هم همراه دارد. و در اين‌كه خصوص رجم را از ميان همه اقسام قتل اختيار نمود، خود مشعر بر اين است كه

(110) اصحاب كهف و لقمان حكيم