دین مسیح و زندگانی زکریا، یحیی، مریم و عیسی (ع)از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 154

(264) دين مسيح و زندگاني زكريا، يحيي، مريم و عيسي

يك معجزه كافي است، و سؤال از تكرار آن جزبازيچه گرفتن آيات خدا و لعب با مقام ربــوبي و تــرديــد بي‌جــا، هيــچ معنــائي ديگــر نـدارد! و اين خـود بـزرگ‌ترين طغيان و استكبــار اســـت!

ـ و اگر اين عمل از مؤمنين سر بزند گنـاه و زشتـي آن نمـودارتـر اسـت، خصـوصـا مؤمنيني كه معجزات الهي را بـا چشم خـود ديـده‌انـد و بعد ايمان آورده‌اند!

ـ اين حواريون كه چنين سؤال و اشتباهي را مرتكب شدند، خود از اصحاب و از خاصان مسيح عليه‌السلام بودند، و تمامي معجزات آن حضرت را ديده بودند، و بالاتر از همه خود مسيح و مادرش را كه بالاترين معجزه بودند، ديده بودند - تولد بدون پدر، تكلم در گهواره، تأييد به روح القدس، و كرامت‌ها و معجزه‌هاي روزانه او - با اين حال درخواست كردن حواريون براي معجزه‌اي به سليقه خودشان، يعني مائده، بعد از

تحليل دعاي عيسي براي نزول مائده آسماني (265)

مشاهده آن همه معجزه از طرف خدا، عمل بسيار زشتي بود، به طوري كه بلافاصله مسيح عليه‌السلام آن‌ها را از خشم الهي متنبه مي‌سازد، و مي‌فرمايد:

«اِتَّقُـوا اللّـهَ اِنْ كُنْتُـمْ مُـؤْمِنيـنَ!» «بتـرسيـد از خـدا اگــر مـؤمن هستيد!» (57 / مائده)

چگــونـه حـواريـون درخـواست خـود را اصـلاح كردند؟

زننده بودن درخواست حواريون چنان مشخص بود كه خود آنان نيز، پس از شنيدن جواب عيسي عليه‌السلام شروع به توجيه خواسته خود كردند، و گفتند: غرض ما از اين درخواست تنهـا خـوردن و تفنـن كـردن بـه امـور خـارق‌العـاده و بـازيچـه گـرفتـن آيات الهي نيست، بلكه هدف مـا تكميـل علـم خـود و ازالـه خـاطـرات سـوء از دل‌هايمان

(266) دين مسيح و زندگاني زكريا، يحيي، مريم و عيسي