سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 100

ص:119

« إِلاَّ اَلْمَوَدَّهَ فِی اَلْقُرْبیٰ» (1)

به اهل بیتم علیهم السلام صمیمانه محبت کنید و در عمل با آنان هماهنگ شوید و پاداشی غیر از مودّت اهل بیت علیهم السلام از شما نمی خواهم.

« مٰا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ» (2)

این پاداش نیز برای خود شما باشد و این پاداش همان قرآن است. یعنی اگر با اهل بیت من هماهنگ شوید، سود دنیا و آخرت آن برای خود شما است و روزی که از قبر درآمدید، آنها را صدا کنید، تا به فریاد شما برسند. این برای خود شما باشد، من که نیازی ندارم. تو نیازمند این فریادرس ها هستی.

« وَ دٰاعِیاً إِلَی اَللّٰهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرٰاجاً مُنِیراً»

حبیب من! تو خورشید نور دهنده، «سِرٰاجاً وَهّٰاجاً» و «سِرٰاجاً مُنِیراً» ، مربّی خیرخواه، دلسوز، بی مزد، ملکوتی و الهی هستی. این خورشید نور دهنده است.

معلمِ مؤدّب به آداب روحانی

خورشید سوم؛ انسانی است که از نور نبوت و امامت امامِ هدایت استفاده می کند و روح او بعد از مدتی به نوری یک پارچه تبدیل می شود و در وجود او جلوه و مظهر کامل این خورشید ظاهر می شود. آیه ای در این زمینه ببینید. خداوند در سوره حدید می فرماید: