سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 161

ص:180

1- 1) - غاشیه (88) : 9؛ «از تلاش و کوشش خود خشنودند.»
2- 2) - قارعه (101) : 7؛ «پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است.»
3- 3) - یوسف (12) : 33؛ «پروردگارا! زندان نزد من محبوب تر است از عملی که مرا به آن می خوانند.»

حاضر نیست این شادی او تمام شود.

خنده حضرت یوسف علیه السلام معنی الهی و ملکوتی دارد. او کجا می خندد؟ بعد از این که می بیند از همه پلیدی های کاخ، ذره ای بر دامن او ننشسته و آزاد شده، هر چند ظاهراً به زندان افتاده است می خندد که این خنده، آیه خداست و دهان حضرت، صفحه کتاب خدا.

این جنب و جوش در زندان، سجده های طولانی، رکوع ها، ناله های شبانه، آری، اینجا جای شادی و نشاط است: رقص آنجا کن که خود را بشکنی پنبه را از ریش شهوت برکنی (1)

شادی جدایی از رذایل اخلاقی

وقتی کوزه منیّت و غرور که همه توخالی است، کوزه حرص، حسد، تنگ نظری، حقارت و کوچک بودن را شکستی و با شکستن آن، از همه این عالم مادی رها شدی و در ملکوت و وادی « أَرْحَمُ اَلرّٰاحِمِینَ » قرار گرفتی، آنجا پایکوبی کن، هیجان داشته باش و بخند. آنجا دیگر تو را گریه نمی گیرد.

زمین های پنبه کاری شده را دیده اید. پنبه در جلد خشک و زبری چسبیده است.

گوی و کیسه می آورند، با انگشتان دست پنبه را از آن جلد خشک جدا می کنند، به کارخانه می دهند تا آن را بزند و به صورت نرم و زیبایی درآورد.

بعد نمونه اش را در ویترین های گران قیمت می گذارند؛ یعنی بعد از کنده شدن از آن گیاه خشک و زرد، افتاده و جلد خشک، پشت ویترین پرقیمت بالانشین شده است و انسان های کارخانه دار و ثروتمند می بینند و به قیمت گران می خرند، می ریسند و به پرده ها و لباس های زربفت و پرنقش و نگار تبدیل می کنند. شاهان و