سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 176

ص:195

دل شکسته به همان اتاق کاروانسرا آمدیم. پیرمرد مالک کاروانسرا صبح آمد و جریان را برای او گفتیم، گفت: عیبی ندارد، دوباره برویم، من شما را می برم، شفاعت می کنم، با شما نرم شود.

رفتیم و صحبت کردیم. دوباره مصرّ شد که بعد از پیغمبر صلی الله علیه و آله حق خلافت از آن عبدالله بن ابی قحافه بود. باز قسم خوردیم که این اسم در تورات نبود.

نام شیعیان در مصحف [1]

-1

حذیفه می گوید: وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام شهید شد، امام مجتبی علیه السلام به مدینه رفت. از کوفه تا مدینه، یکی از شترها را حضرت خیلی مواظبت می کرد.

من به حضرت عرض کردم: چرا این شتر را این همه مواظبت می کنید؟ فرمود:

کتابی بار این شتر است که نام تمام شیعیان ما تا قیامت در این کتاب ثبت است.

گفتم: به من نشان می دهید؟ فرمود: در مدینه نشان می دهم.

من سواد نداشتم، به دنبال پسر برادرم رفتم، او را به خانه حضرت مجتبی علیه السلام آوردم. عرض کردم. آقا! وعده دادید. من سواد ندارم، آیا اجازه می دهید پسر برادرم ببیند که آیا اسم من در آنجا هست یا نه؟ ورق زد و گفت: بله، اسم شما هست.

دوباره ورق زد، هیجانی شد. گفتم: چه شده است؟ گفت: اسم خودم را نیز دیدم، از اسم من نور بیرون می زند. به امام مجتبی علیه السلام عرض کردم: چرا از اسم برادرزاده من نور بیرون می زند؟ فرمود: او جزء هفتاد و دو نفر یاران حسین ما علیه السلام است.