سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 191

ص:210

می شود؟ هزاران سال قبل، خیلی قدیم تر از قرآن نیز دو ضرب در دو، چهار می شد.

بی عقلی تا جایی رسیده است که می گویند: حرف عقل دیگر کهنه شده است و باید بساط دین را جمع کرد.

کلام امام مجتبی علیه السلام درباره عقل، این سرمایه الهی و این نور خدایی و ملکوتی این است که افرادی که آن را به کار می گیرند، در حال ساختن ساختمان ادب هستند.

و کسانی که عقل را به کار نمی گیرند:

«لا أَدَبَ لِمَنْ لاٰعَقْلَ لَهُ وَ لاٰمُرُوَّهَ لِمَنْ لاهِمَّهَ لَهُ»

آن کسی که اراده، همت و تصمیم قاطع و تحرّک ندارد، جوانمردی ندارد. انسان تنبل، مرکز فساد است، اما اهل همّت، منبع جوانمردی هستند.

«وَ لا حَیاءَ لِمَنْ لا دِینَ لَهُ»

آن کسی که ایمان به خدا و قیامت نداشته، وابستگی باطنی با حضرت حق ندارد، حیا ندارد؛ یعنی از هیچ گناهی در ظاهر و باطن روی گردان نیست، سرمست دنیاست و آخرت را باور ندارد و با بی حیایی شکم پاره می کند، به ناموس مردم تجاوز می کند، فتنه می کند، چون دین و ایمان ندارد.

عالی ترین درجه عقل

من کلمات قصار خیلی از بزرگان، دانشمندان، حکما و عرفای شرقی و غربی جهان را دیده ام. زیباتر از این جمله در هیچ کجای عالم از کسی صادر نشده است.

گذشتگان نگفته اند و آیندگان نیز نخواهند گفت، و آن این است:

«وَ رَأْسُ العَقْلِ مُعاشَرَهُ النّاسِ بِالجَمیل»

آن چیزی که در رأس عقل است؛ یعنی عالی ترین مرحله عقل عملی، زیبا معاشرت کردن با انسان ها است. عمری با همسر خود معاشرت کنی و ذره ای به او