سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 202

ص:221

برخیزند.

به عبارت ساده تر: باید خدا دست بنده اش را به عنوان پاداش درستی ها، صداقت ها و کرامت ها بگیرد و او را به حقایقی که برایش تهیه کرده، برساند. این است که فعل «مَکَّنّٰا» را با ضمیر «نا» که ضمیر متصل جمع است و به معنای «نحن» و ما است، به کار گرفته است. ما برای یوسف علیه السلام - در همین دنیا - «تمکّن» قرار دادیم.

و تمکّن یعنی نیرو و توان، غلبه و چیرگی، بر تمام امور مادی و معنوی.

معرفت در سلوک الی الله [1]

-1

کسی که به اعتبار باور داشتن قیامت، جهنم و بهشت، نماز می خواند، اگر ذات نمازش را تحلیل کنیم، می بینیم برای ادای تکلیف فقط خوانده است و عشقی در این عبادت نبوده، فقط جسمش را بلند کرده، نزد شیر آب برده، وضو گرفته و خودش را در نماز کشانده و چون عجله داشته، سر و ته کار را هم آورده و سلام را داده و به همین خاطر بعد از نماز می گوید: راحت شدم. اگر در قیامت عنایتی کردند که ما را به بهشت ببرند و حتماً هم می برند، چون ما تکلیف خود را ادا کردیم، پس حتماً به ما چوب نمی زنند. این یک نوع نماز است که خیلی ها به آن مبتلا هستند.