سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 204

ص:223

دارم.

اما نماز امثال من در این شعر است: هرگز وجود حاضر و غایب شنیده ای من در میان جمع و دلم جای دیگر است (1)

این تمکّن معنوی است. این ها به ساعت هم کاری ندارند، شب ها هر وقت بخوابند، یک ساعت مانده به نماز صبح، بی خستگی و بی کسالت بلندش می کنند و می گویند: ما منتظریم، بیا. این تمکّن است. همه چیز زندگی آنها ملکوتی است.

تمکّن معنوی اولیای خدا

این روایت را علمای اهل سنت نقل کرده اند، در خیلی از کتابهای آنان هست و راوی آنها نیز ابن عباس است. عجیب است که اهل تسنن به ابن عباس اعتماد دارند، می گویند: هر چه ابن عباس گفته باشد، روی چشم ما است و به آن فتوا هم می دهیم.

ابن عباس می گوید: سال شصت و یک هجری در طواف کعبه بودم، البته حج هنوز شروع نشده بود و مردم برای عمره طواف می کردند. صدایی را با دو گوش خودم شنیدم. صاحب صدا را ندیدم، در طواف فریاد زد: هر کس می خواهد دست در دست خدا بگذارد، برود دست در دست حسین بن علی علیه السلام بگذارد.

جوانی در زمان حکومت عمر بن خطّاب در مسجد الحرام نزد او آمد، گفت: تو باید حاکم مملکت باشی و در کنار بیت الله این چنین سیلیی به صورت من بزنند؟ گفت: چه کسی سیلی به صورت تو زد؟ مگر چه کار کردی؟ گفت: چند لحظه به نامحرم نگاه کردم. گفت: کار بدی کردی، در مسجد الحرام و دور کعبه، برای چه به نامحرم نگاه کردی؟