سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 205

ص:224

گفت: حال چه کسی زده است که باید انتقام تو را از او بگیرم؟ گفت: علی بن ابی طالب. گفت: او «عین الله» است، چشم او چشم خدا و دستش نیز «ید الله» است، من با چشم و گوش خدا کاری نمی توانم بکنم. این تمکّن است. (1)

شایستگی کسب مقام دنیایی

اشاره

و بعد هم به حق انسان به چاه افتاده و غلام و خدمتکار نُه سال زندانی کشیده را خیلی راحت و آسان و با التماس به مقام عزیزی کلّ کشور مصر می رساند. این تمکّن است؛ یعنی این کار پروردگار است و الّا ته چاه و زندان تاریک کجا و عزیز مصر شدن کجا؟

البته مقام برای حضرت یوسف علیه السلام اهمیت نداشت چون او نیز حال امیرالمؤمنین علیه السلام را داشت، وقتی که کفش های خود را وصله می زد، به ابن عباس فرمود: این کفش های من چقدر می ارزند؟ ابن عباس عرض کرد: هیچ ارزشی ندارند. کفش پاره را کسی نمی خرد. مگر خود شما بپوشی. امام علیه السلام فرمودند: ای پسر عباس! به خدا قسم اکنون که رئیس مملکت شما هستم، این مقام نزد من از این کفش هایی که می گویی هیچ قیمتی ندارد، ارزشش کمتر است، مگر این که با این مقام، حقّی را زنده کنم و باطلی را بمیرانم.

مقام مهم نیست. اما زمانی که چهل روز خود را تسویه کنید و بعد توقع داشته باشید که خیلی راحت شما را وزیر و رئیس کنند، این نیت، تمام این چهل روز شما را خراب کرده، به جایی نمی رسید، لذا می فرماید: