سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 214

ص:233

جوانی بدن و باطنش مظهر ایمان شده بود. یعنی دو مرحله نبود که اول مؤمن شود، بعد علی بن ابی طالب علیه السلام بلکه در اینجا دو حیثیت نیست، یکی علی و یکی صفت ایمان. پیغمبر صلی الله علیه و آله نفرمود: «برز علی بن ابی طالب مؤمناً» به جای این که اسم انسان را ببرد، فرمود: «برز الایمان» یعنی گوشت، پوست، خون، رگ، پی، استخوان، مو و باطن علی علیه السلام خود ایمان است.

لذا هر کس معرفت به امیرالمؤمنین علیه السلام دارد و وجود نوری حضرت در باطنش هست، مؤمن است؛ یعنی بدون آن نور هر کس خدا، پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن را قبول دارد و همه عبادات را انجام می دهد، مسلم است، نه مؤمن. اگر وجود نوری حضرت در کسی باشد، مؤمن است. آن وقت این مؤمن می تواند مظهر ایمان شود؛ یعنی تمام بدن و باطن او مظهر ایمان شود.

یوسف علیه السلام در اوج عزت

حضرت یوسف علیه السلام در اوج جوانی طبق قرآن مجید صدّیق بود، یعنی باطن او همه حقایق را باور کرده، ظاهر را نیز با آن حقایق یکی کرده بود. این حیثیت صدّیقی برای هر کسی به وجود بیاید، شخص میل به رفعت دارد. در ذات این حیثیت، میل به رفعت هست. تا بی نهایت بالا می برد. این مطلب هیچ ارتباطی به حکمت، فلسفه و عرفان ندارد. حقیقت مطلب در سوره فاطر است که می فرماید:

« مَنْ کٰانَ یُرِیدُ اَلْعِزَّهَ»

کسی که می خواهد عزیز شود، یعنی موجود شکست ناپذیر شود، اگر تک بماند، تمام دختران زیبای جهان، با همه عشوه گری ها، ده ها سال در برابر او عشوه گری کنند، نمی توانند آسیبی به او بزنند چون او شکست ناپذیر شده است.

اگر کسی بخواهد می تواند در برابر تمام ثروت های جهان و همه وسوسه ها و هر