سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 232

ص:251

هم قرارداد بستند. خدا در قرآن می فرماید: به او گفت: مهریه دختر من این است که هشت سال حیوانات مرا به بیابان می بری، می چرانی و برمی گردانی، بعد از هشت سال، دخترم را به ازدواج تو می دهم.

هشت سال گاو و گوسفند به بیابان می برد و برمی گرداند. آن وقت این چوپان گلیم پوش، با آن چوب دستی بی ارزش چوپانی خود، وقتی از پدر زن خود خداحافظی می کند که با خانواده اش به مصر بیاید، در مسیر، هوا سرد بود، به آنها می گوید: آتشی را در بیابان می بینم، شما اینجا بنشینید، من بروم برای شما آتش بیاورم، بعد چوب ها و خارهای بیابان را جمع کنم و آتش روشن کنم:

« إِنِّی آنَسْتُ نٰاراً لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهٰا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَهٍ مِنَ اَلنّٰارِ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ» (1)

بعثت چوپان ژنده پوش به پیامبری

به دنبال آتش رفت، ولی آن دل و آن روح چه بود که بدن به دنبال آتش رفت، اما دل و جان او وقتی نزدیک آنجا رسید، این صدا را شنید:

« إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوٰادِ اَلْمُقَدَّسِ طُویً * وَ أَنَا اِخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمٰا یُوحیٰ * إِنَّنِی أَنَا اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ اَلصَّلاٰهَ لِذِکْرِی * إِنَّ اَلسّٰاعَهَ آتِیَهٌ أَکٰادُ أُخْفِیهٰا لِتُجْزیٰ کُلُّ نَفْسٍ بِمٰا تَسْعیٰ» (2)