سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 235

ص:254

واقعی نمی باشد. همه پوچ و بی ارزش است. این صداها، صدای بدن است.

صدای الهی و حیوانی

هر حیوانی نوعی صدا دارد، شیر نعره می کشد، اسب شیهه می کشد، شتر طرز دیگری صدا می دهد، خروس شکل دیگری می خواند و هر حیوانی صدائی خاص دارد. این صداها که در این دنیا است، فریاد برای پول، زن، شهوت، زمین، کارخانه و مقام، صدایی مساوی با صدای خران است:

« إِنَّ أَنْکَرَ اَلْأَصْوٰاتِ لَصَوْتُ اَلْحَمِیرِ» (1)

این صداها بی ارزش و توخالی است.

اگر صدا می خواهید، از حلقوم امیرالمؤمنین علیه السلام بشنوید:

«اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ وَ أَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْمائِکَ أَنْ تَجْعَلَ أَوْقٰاتِی مِنَ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَهِ وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَهِ وَ أَعْمالیٖ عِنْدَکَ مَقْبُولَهٌ حَتّی یَکُونَ أَعْمالِی وَ أَوْرادِی کُلُّها وِرداً واحداً»

صداها و خواسته ها و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد.

این صدای جان است. بدن این چنین حال، ارزش و ثقل ندارد. چون مشتی پوست و گوشت و استخوان است که خون نجس در آن جریان دارد.

«وَ حٰالِی فِی خِدْمَتِکَ سَرْمَداً»

و حالم در خدمت تو پاینده گردد.

این صدایی است که تمام فرشتگان را می لرزاند و آسمان ها را تکان می دهد. این صدایی است که وقتی در می آمد، تمام فرشتگان می شنیدند که پروردگار می گوید:

لبیک ای علی من!