سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 237

ص:256

بین هفتاد و یک بدن قطعه قطعه و هشتاد و چهار ناله، در کمال آرامش، به معشوق می گوید:

«صَبٰراً عَلَی قَضائِک» (1)این طبل های توخالی چیست که برای شما می زنند؟ به شما یقین بدهم که ما این صدا را به کیفیتی دیگر در قیامت می شنویم. همه گوش ها را نمی گذارند که در آنجا این صدا را بشنوند. این صدا از گلوی خدا است.

لیاقت شنیدن صداهای الهی

مگر در قرآن، در سوره بقره نمی فرماید:

« وَ لاٰ یُکَلِّمُهُمُ اَللّٰهُ یَوْمَ اَلْقِیٰامَهِ» (2)

من صدایم را در قیامت به همه گوش ها نمی رسانم. گوشی باید باشد که صدای منِ خدا را بشنود.

«صَبٰراً عَلَی قَضائِک»

با علی اکبر، قمر بنی هاشم و یارانم، در اوج سوختن دل، با علی اصغر جان داده در آغوشم مرا امتحان می کنی؟ صبر می کنم. از تو رو بر نمی گردانم، می ایستم و لذت می برم.

«وَ لاٰمَعْبُودَ سِواکَ»

محبوب من! دیگر چه می خواهی؟ این دیگر اوج آن صدای جان است. جان