سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 267

ص:286

دزدی آمدم و تمام اجناس قیمتی را داخل کیسه ریختم. ثروتمند گفت: پس چرا آنها را نبردی؟ گفت: بلور نمک روی طاقچه بود، به آن زبان زدم، چون نمک شما را خوردم، مردانگی ندیدم در حالی که نمک شما را خورده ام، مال شما را ببرم. (1)ما چندین سال نان و نمک خدا را می خوریم و گناه می کنیم؟ تفکر کنیم تا واقعاً پشیمان شویم و بعد به سراغ جبران برویم. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:

«وَ اَحْدَثَ لِکُلِّ ذَنبٍ توبهً» (2)هر گناهی توبه خاص خود را دارد. بعد از این که پشیمانی سراسر وجود ما را فرا گرفت و برای جبران گناهان حرکت کردیم، آن وقت نوبت به قال می رسد. حال باید بگویم: «استغفر الله ربی و اتوب الیه» ، این قال آخرین مرحله توبه است؛ یعنی اولین عنصر توبه حال است، دومین عنصر آن جبران و سومین عنصر طلب مغفرت است.

توبه واقعی حر بن یزید و فضیل عیاض

توبه در هر سه مرحله در آن بزرگوارِ با کرامتی بود که اول پشیمان شود و بعد از همه حیثیتی که در او بود؛ از مقامِ حکومتی و فرماندهی باطل، از رفتن به شهر و از تعلق به خانواده بیرون آمد؛ یعنی حرکت کردن بعد از پشیمان شدن و آخرین مرحله نیز قال بود، وقتی به چند قدمی خیمه رسید، با چشم گریان به حضرت سیدالشهدا علیه السلام عرض کرد: «هَلْ لِی مِنْ تُوبَهٍ» ؟ آیا مرا می بخشند؟

این کار او بعد از حال و حرکت بود. امام علیه السلام آغوش خود را باز کردند و فرمودند: