سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 27

ص:46

علاج آن نه کار روان شناس است، نه کار علوم امروز و نه کار خانواده، بلکه صاحب نفس امّاره باید تصمیم قاطعی بگیرد که از حالت امّاره بودن با توبه واقعی و بازگشت به پروردگار فاصله بگیرد و از غذا دادن به این معده خطرناک جهنّمی خودداری کند، تا این که ضعیف شود، در حدّی که دیگر نتواند بر انسان حکمرانی کند و انسان با مرگ نفس امّاره از شرّ آن راحت شود.

این خانمِ کاخ شدیداً دچار نفس امّاره بود و خود او به این مسأله - در اواخر سوره یوسف - اقرار کرده است که تمام اشتباهات من نسبت به حضرت یوسف علیه السلام و عشق من به او و کامجویی از او، بر اساس نفس اماره بوده است.

البته هر گنهکاری بعد از گذشتن دوره جوانی، بهار عمر، قدرت، توان و افتادن در ضعف، پیری و خاموشی غرائز و از کار افتادن شهوات، به بدی و زشتی خودش در گذشته اقرار می کند و در درون، وضعیت خود را لمس می کند.

آیا در این حال، توبه واقعی کرده و تمام گذشته را طبق برنامه های الهی جبران می کند و اهل نجات می شود، یا نه، به قدری ضعف و زبونی باطنی بر او حاکم است که حال جبران کردن گذشته را نیز ندارد و به شقاوت ابدی دچار می شود.

پاداش خوف از مقام پروردگار

آیه دیگر از عجائب آیات قرآن است:

« وَ أَمّٰا مَنْ خٰافَ مَقٰامَ رَبِّهِ وَ نَهَی اَلنَّفْسَ عَنِ اَلْهَویٰ * فَإِنَّ اَلْجَنَّهَ هِیَ اَلْمَأْویٰ» (1)