سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 301

ص:320

باشد، حاضر نیست برای شخصیت نشان دادن، خود را به چیز دیگری ببندد، بگوید: پول من، زمین من، ملک من، علم من، صندلی من. این علامت نور است.

آن مرد وقتی به هدایت امام صادق علیه السلام به توسط واسطه ای از امام صادق علیه السلام پرسید: اگر من توبه کنم، چه فایده ای دارد؟ حضرت علیه السلام فرمودند: به او بگو: اگر توبه کنی، من ورود تو به بهشت را ضمانت می کنم. گفت: به امام صادق علیه السلام بگو: قول شما را قبول دارم.

وقتی از همه مال های حرام دنیا بیرون آمد، آن مال ها را به جای خودش برگرداند، بعد به شخص واسطه بین خود و امام صادق علیه السلام گفت: من دیگر پولی برایم نمانده است، حتی یک لباس که بتوانم بپوشم و روزها از خرابه بیرون بروم، یا به خانه کسی بروم، ندارم. یک دست لباس به من بدهید.

روزی شخص واسطه او را دید و به او گفت: حال تو چگونه است؟ گفت: از آن همه مال حرام، فقط یک پیراهن مانده که به تن من وزن کوه را دارد. یک پیراهن به من بدهید، دیگر چیزی نمی خواهم. یعنی از تمام تعلّقات دنیایی دور شده ام و دل کنده ام، اما این لباس هنوز مقداری دل مرا به خود مشغول کرده است، لباس دیگری به من بدهید تا این لباس را رد کنم. ببینید تعلّقات دنیا چقدر به این ها سنگینی می کند، که مزاحم تعلّق به معشوق شده است؟

2- شوق رحلت به سوی آخرت

علامت دوم آن نور چیست؟

«و الإنابَهُ إلی دارِ الخُلُود»

برگشتن بسوی عالم آخرت

این انسان همیشه می خواهد در آغوش دنیای بعد برود، می گوید: چه زمانی در