سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 329

ص:348

خار بیابان نیز گم می شود؛ یعنی آن خار بیابان از او وزین تر و گنجایش آن بیشتر است. با این همه خاری که سر راه روح خود ریخته است.

این همه افراد، عمری است که دارند روح بیچاره را از روی خارهای خطرناکی مثل زنا، ربا، دروغ، فتنه و فساد عبور می دهند و روح خود را تکه تکه و مجروح می کنند لذا دیگر برای این روح چیزی نمی ماند. هر قطعه ای بر سر یک خاری گیر می کند و تکه تکه می شود.

بینش آگاهان با نور الهی

آگاهان، اهل بینش و بصیرت، روح را چراغدان نور خدا قرار می دهند.

امام رضا علیه السلام می فرماید: (1)این نور از باطن ما تا خدا وصل است. روایت در کتاب شریف «کافی» است.

حضرت می فرماید: هر چه را بخواهیم بیابیم، در این نور نگاه می کنیم و می یابیم.

وقتی حضرت رضا علیه السلام در نیشابور پیاده شدند و به دنبال جنازه ای آمدند که چند نفر تشییع می کردند، سر قبر میّت به قبر کَن فرمود: بیرون بیا، خود حضرت داخل رفت و فرمود: جنازه را به من بدهید. بند کفن میت را باز کردند، دیدند حضرت رضا علیه السلام خم شد، صورت میت را بوسید، بعد در قبر را بست.

شخصی از اهالی نیشابور عرض کرد: شما اولین بار است که به شهر ما می آیید، مگر آن مرده را می شناختید؟ حضرت فرمود: خودش و پدران و مادرانش را تا زمان حضرت آدم علیه السلام همه را می شناسم. ما لازم نیست جایی برویم که مردم را بشناسیم،