کتابخانه بالقرآن

سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 330

صفحه 330

ص:349

1- 1) - بحار الانوار: 26/123، باب 7، حدیث 17؛ بصائرالدرجات: 173، باب 3، حدیث 9؛ «به این مضمون آمده: عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام: أَنَّهُ کَتَبَ إِلَیْهِ فِی رِسَالَهٍ أَنَّ شِیعَتَنَا مَکْتُوبُونَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ أَخَذَ اللَّهُ عَلَیْنَا وَ عَلَیْهِمُ الْمِیثَاقَ یَرِدُونَ مَوْرِدَنَا وَ یَدْخُلُونَ مَدْخَلَنَا لَیْسَ عَلَی مِلَّهِ الْإِسْلَامِ غَیْرُنَا وَ غَیْرُهُمْ.»

من تمام شیعیانم و پدر و مادر و فرزندان آنها را می شناسم، بین ما و خدا رابطه ای از نور است، هر چه را بخواهیم، خدا در آن نور نشان می دهد. (1)

منبع کسب نور

این نور را حضرت یوسف علیه السلام نیز داشت، اما از کجا آورده بود؟ در گفتگوی او با هم زندانی هایش به آنها فرمود. آنها غرق در حیرت بودند. این چه فرهنگی است؟ چرا با تمام مصری ها فرق می کند؟ او چقدر ادب، وزانت و کرامت دارد، او کیست؟

برای رفع جهل آنها فرمود:

« وَ اِتَّبَعْتُ»

به خدا قسم! تمام حرف در همین جمله است. کسانی که به جهنم می روند، برای چه می روند؟ برای این که متابعت نداشتند، می گفتند: ما برای چه باید به این افراد اقتدا کنیم؟ مگر این ها چه کسانی هستند؟

اما حضرت یوسف علیه السلام با آن عظمت می فرماید:

« وَ اِتَّبَعْتُ مِلَّهَ آبٰائِی إِبْرٰاهِیمَ وَ إِسْحٰاقَ وَ یَعْقُوبَ» (2)

ملت؛ یعنی دین و فرهنگ. ما این لغت را نسبت به جمع مردم استعمال می کنیم، مثلاً می گوییم: ملت ایران، اما کلمه ملت در قرآن یعنی فرهنگ و دین. منِ یوسف چرا این گونه شده ام؟ چون سه معلم دارم: