سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 332

ص:351

1- 1) - یوسف (12) : 38؛ «برای ما شایسته نیست که چیزی را شریک خدا قرار دهیم.»
2- 2) - لقمان (31) : 22؛ «و هر کس همه وجود خود را به سوی خدا کند.»
3- 3) - بقره (2) : 115؛ «پس به هر کجا رو کنید آنجا روی خداست.»

گیتی و خوبان آن در نظر آینه ای است دیده ندیدند در آن جز رخ زیبای دوست

فضل خدا بر بندگان خاص

این که روی منِ - حضرت یوسف علیه السلام - به طرف خداست:

« ذٰلِکَ مِنْ فَضْلِ اَللّٰهِ عَلَیْنٰا وَ عَلَی اَلنّٰاسِ»

این لطف خدا به حضرت ابراهیم، اسحاق، یعقوب علیهم السلام و من است، به تک تک مردم عالم نیز روی آینه ای داده است:

« وَ لٰکِنَّ أَکْثَرَ اَلنّٰاسِ لاٰ یَشْکُرُونَ» (1)

ولی نود درصد مردم آینه را به طرف عناصر دنیا گرفته اند و این مناظر و تصویر عناصر پست دنیایی در این آینه می افتد، لذا عاشق دنیا هستند. حس می کنند که این عشق مانند سرطان، تمام بندهای روحی آنان را پاره کرده است، ولی حاضر نیستند چند کلمه برای ثروتشان وصیت بنویسند که مثلاً یک سوم آن را که مال خود او است، بعد از مرگ خرج آخرت من کنید چون باز هم باور نمی کند و می میرد. از نوشتن یک خط در راه خدا و برای خدا ابا دارد؛ چون پایبند به دنیا شده است. آینه وجودش به طرف دنیا است و اصلاً غیر از دنیا را نمی بیند و همیشه دنیا در آن منعکس است.

حضرت پروردگار به تمام انسان ها این احسان را کرده است که آینه آنان را خلقت کرده، ولی ایشان، طرف جیوه ای آن را به طرف خدا گرفته اند، لذا نور خدا به آن پرقدرتی، در جیوه پیدا نیست.