سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 347

ص:366

« فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ اَلْکَلْبِ» (1)

« مَثَلُ اَلَّذِینَ حُمِّلُوا اَلتَّوْرٰاهَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهٰا کَمَثَلِ اَلْحِمٰارِ» (2)

« کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَهٌ» (3)

این بدن است. ببینید این بدن چه بساطی در عالم راه انداخته است؟ خدا می فرماید:

« ظَهَرَ اَلْفَسٰادُ فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی اَلنّٰاسِ» (4)

« تَبَّتْ یَدٰا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ» (5)

« إِنَّ شَرَّ اَلدَّوَابِّ عِنْدَ اَللّٰهِ اَلصُّمُّ اَلْبُکْمُ اَلَّذِینَ لاٰ یَعْقِلُونَ» (6)

اما بدنی که در اختیار و ابزار روح و جان است: زیر و بالا، پیش و پس وصف تن است بی جهت ها ذات جان روشن است (7)

روح قد، پس و پیش، زیر و بالا، طول و عرض و حجم ندارد.

بالاترین وصف روح