سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 370

ص:389

1- 1) - فاطر (35) : 15؛ «ای مردم! شمایید نیازمندان به خدا.»
2- 2) - بحار الأنوار: 69/30، باب 94، حدیث 26.
3- 3) - بحار الأنوار: 27/87، باب 1، حدیث 33.

به محض این که خبر شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام پخش شد، در بیش از نیمی از مملکت، مردم به هم می گفتند: مگر علی نماز می خواند؟ به مسجد رفته بود که چه کار کند؟ آماده باشید. این درگیری، درگیری روح و بدن، شعله های عشق خدا با تمایلات شهوات، بهشت و جهنم و خدا و ابلیس بود. اما چه کسی در این درگیری برنده شد؟

2- قطع کردن پا در حین ذکر گفتن

طبق آن چیزی که «روح البیان» نقل می کند: طبیب پای او را معاینه کرد، گفت:

سیاه و فاسد شده است، اگر آن را قطع نکنیم، به قلب می زند و می کشد. گفت: قطع کن، محبوب ما خواسته است که منِ دو پا را با یک پا ببیند. پا که برای ما نیست.

وسایل بریدن آماده شد. طبیب گفت: باید بی حسی بزنیم. گفت: برای چه؟ نمی خواهد، قطع کن. گفت: خیلی درد دارد، گفت: من درد نمی کشم. شما تیزی چاقو را گذاشتی، به من خبر بده.

طبیب گفت: من آماده ام که ببرم، گفت: من نیز «یا رب یا رب» را شروع می کنم، کار که تمام شد، مرا خبر کن. پا را برید و پانسمان کرد و تمام شد و او هنوز «یا رب یا رب» می گفت. به زحمت او را از بالا برگرداندند، گفتند: جراحی تمام شده است. یار را روی دل به سوی من است

من «یا رب، یا الله، یا ارحم الراحمین» می گویم، او می گوید: «لبیک» .