سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 378

ص:397

1- 1) - الکافی: 2/139، حدیث 9؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ قَنِعَ بِمَا رَزَقَهُ اللَّهُ فَهُوَ مِنْ أَغْنَی النَّاس.»
2- 2) - عوالی اللآلی: 1/364، حدیث 56؛ وسائل الشیعه: 16/53، باب 78، حدیث 20962؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنِ اقْتَطَعَ مَالَ مُؤْمِنٍ غَصْباً بِغَیْرِ حَقِّهِ لَمْ یَزَلِ اللَّهُ مُعْرِضاً عَنْهُ مَاقِتاً لِأَعْمَالِهِ الَّتِی یَعْمَلُهَا مِنَ الْبِرِّ وَ الْخَیْرِ لَایُثْبِتُهَا فِی حَسَنَاتِهِ حَتَّی یَتُوبَ وَ یَرُدَّ الْمَالَ الَّذِی أَخَذَهُ إِلَی صَاحِبِهِ.» و نیز آمده: وسائل الشیعه: 16/53، باب 78، حدیث 20960؛ «عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ مَنْ أَکَلَ مِنْ مَالِ أَخِیهِ ظُلْماً وَ لَمْ یَرُدَّهُ إِلَیْهِ أَکَلَ جَذْوَهً مِنَ النَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ.»
3- 3) - زلزله (99) : 8؛ «و هر کس هم وزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند.»
4- 4) - فجر (89) : 89؛ «و میراث خود را [ با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید.»

این غارت را برای بدن می خواهد، نه برای روح. در این کارها روح به غربت کشیده می شود؛ یعنی وقتی تمام نگاه و توجه انسان به سراغ بدن معطوف باشد و روح فراموش شود، گویا وجود ندارد. آن وقت این نگاه همان نگاه حیوانات است؛ چون افق دید حیوانات بیشتر از بدن نیست. هر کاری می کنند، برای بدن می کنند.

وقتی نگاه کاملاً به بدن معطوف باشد و به روح دیگر نتواند نگاه کند، انسان غاصب، ظالم، فرعون، نمرود، فتنه گر، گناهکار و معصیت کار به گناهان کبیره می شود.

مقابله با خواسته های نامشروع

همه انبیا و ائمه طاهرین علیهم السلام در این موارد می فرمایند: مگر حق بدن چقدر است و بدن چقدر می ارزد؟ امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: اگر غذایی از گندم و عسل خالص هر روز بخواهم برای خود فراهم کنم، امکان دارد، ولی برای چه؟ من که توان بدنم را می توانم با دو لقمه از نان جو و مقداری دوغ، خرما، شیر و این چیزهایی که معمولاً غذای حضرت بود، تأمین کنم، چرا بیش از این مقدار را به بدن بدهم؟

مقدار لباس و کاشانه ای که می خواهم به بدن بدهم، خدا از حلال مقرّر کرده است و اضافه تر از حلال را نیز به من اجازه نداده است، چون که اسراف است.

حلال خالص را نیز پروردگار فرموده است: با زکات، خمس و انفاق آن را حرث کن. برای چه بیش از حد به بدن برسم؟ اینجا نقطه جهاد اکبر است.

با بدن درگیر می شود، می گوید: تو بخواه، من که خواسته تو را به غیر از مقدار حلال، آن هم بدون اسراف، جواب نمی دهم. تو زبانت دراز است و اگر تو را رها کنم، حتی در حلال نیز به حدّ معین قناعت نخواهی کرد.

می خواهی هر روز و هر شب بهترین سفره رنگین را برای خود بیاندازی. یا