سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 45

ص:64

1- 1) - نبأ (78) : 21؛ «بی تردید دوزخ کمین گاه است.»
2- 2) - نبأ (78) : 22؛ «جایگاه بازگشت برای سرکشان و طاغیان است.»
3- 3) - نبأ (78) : 23؛ «روزگاری دراز در آن بمانند.»

« خٰالِدِینَ فِیهٰا أَبَداً» (1)

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:

کسی که اسیر دوزخ شود، از این اسارت نجات نخواهد داشت، «لایفکّ أسیرها» (2).

ناله های امیرالمؤمنین علیه السلام از خوف جهنم

در بخش عمده ای از دعای کمیل، امیرالمؤمنین علیه السلام از یاد جهنم با تمام وجود اشک می ریخت و به بخشی از اوضاع آن اشاره می کند و به پروردگار می گوید:

اگر چنین بلایی بر سر من بیاید، چه خواهد شد و چه کار می تواند بکند؟

«فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبٰاتِ مَعَ أَعْدائِکَ وَ جَمَعْتَ بَیْنی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلائِک وَ فَرَّقْتَ بَیْنی وَ بَیْنَ أَحِبّائِک وَ أَوْلیائِک» . (3)اگر فردای قیامت چنین بلاهایی بر سر من بیاید. در نماز شب، در نیمه شب های بیابان های مدینه و کوفه می فرماید: اگر طبق قرآن به فرشتگانت دستور بدهی:

« خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ اَلْجَحِیمَ صَلُّوهُ» (4)

مرا بگیرند و به زنجیرهایی که مربوط به قیامت است، ببندند و به جهنّم