کتابخانه بالقرآن

سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 55

صفحه 55

ص:74

1- 1) - در این زمینه روایات فراوان است برای نمونه چند مورد ذکر می شود: عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ کَانَ فِیمَا أَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَی مُوسَی بْنِ عِمْرَانَ علیه السلام یَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ مَنْ زَنَی زُنِیَ بِهِ وَ لَوْ فِی الْعَقِبِ مِنْ بَعْدِهِ یَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ عِفَّ تَعِفَّ أَهْلُکَ یَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ یَکْثُرَ خَیْرُ أَهْلِ بَیْتِکَ فَإِیَّاکَ وَ الزِّنَا یَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ کَمَا تَدِینُ تُدَان. امام باقر علیه السلام فرمود: در آن مطالبی که خداوند متعال به موسی وحی فرستاد، یکی این بود که ای موسی هر کس زنا کند با وی همان کار را دیگران انجام دهند هر چند در فرزندان نسل او باشد، ای موسی عفّت پیشه خود کن تا در مورد محارمت دیگران عفّت ورزند، ای موسی هر طور عمل کنی همان طور جزا بینی. من لایحضره الفقیه: 21/4، حدیث 4981؛ وسائل الشیعه: 20/355، باب 31، حدیث 25815. امام صادق علیه السلام می فرماید: ثَلَاثَهٌ لَایُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ لَایُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ الشَّیْخُ الزَّانِی وَ الدَّیُّوثُ وَ الْمَرْأَهُ تُوطِئُ فِرَاشَ زَوْجِهَا سه گروه را خداوند مورد لطف قرار ندهد و با ایشان در قیامت سخن نگوید، و بایشان نظر رحمت نیفکند، و آنان را پاکیزه از گناه نسازد و برای ایشان عذاب و کیفری سخت در کمین باشد، پیر زناکار، و آنکه نسبت به همسر خود غیرت نورزد، و آن بانوئی که مرد اجنبی را در بستر شوهر خویش نزد خود بخواباند. (کنایه از زنا است) . الکافی: 5/537، حدیث 7؛ وسائل الشیعه: 236/20، باب 133، حدیث 25522. هم چنین می فرماید: قَالَ یَعْقُوبُ لِابْنِهِ یَا بُنَیَّ لَاتَزْنِ فَإِنَّ الطَّائِرَ لَوْ زَنَی لَتَنَاثَرَ رِیشُهُ. یعقوب پیغمبر به فرزندش یوسف علیهما السلام فرمود: ای پسر جانم زنا مکن که اگر پرنده ای زنا کند بال و پرش خواهد ریخت. الکافی: 5/542، حدیث 8؛ من لایحضره الفقیه: 4/20، حدیث 4980.

این داستان شهوت است، کدام شهوت؟ شهوت زلیخا، زن خائن. اما چرا نتوانست به حضرت یوسف علیه السلام دست بیابد؟ حضرت یوسف علیه السلام مگر در کجا قرار داشت؟ جواب این سؤال را از خدا بشنوید.

لذت اشتغال به یاد خدا

چقدر این روایت با لذت است. حرف پروردگار است:

«اذا کانَ الغالبُ عَلَی العبدِ الاشتغالَ بی» (1)زمانی که اغلب برنامه های بنده من سرگرم بودن باطن، دل و قلبش با من باشد؛ یعنی با من بیدار می شود، می خوابد، می خندد، راه می رود، می آید، کسب می کند، زندگی را می چرخاند. من برای او چه می کنم؟

«جَعَلْتُ بُغْیَتَهُ وَ لَذَّتَهُ فِی ذِکْرِی»

همه لذتش را در یاد خودم قرار می دهم که با یاد من غرق در لذت شود.

اگر این یاد خدا لذتی نداشت، پس انبیا این عبادات را چگونه انجام می دادند؟ این دعای کمیل ها، عرفه ها، ابوحمزه ها، از کجا طلوع کرده است؟ این ها با خدا چه مناجاتی می کردند و چه لذتی می بردند.

اما به زن بدکاره بگویید: بیا چند دقیقه در کنار من بنشین، من غزل معنویی بخوانم، به شما می گوید: چرا مرا از کارم بازداشتی؟ اما این شب های رمضان به درب خانه امام زین العابدین علیه السلام در دعای ابوحمزه برو، حضرت وقتی صورت را از