کتابخانه بالقرآن

سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 78

صفحه 78

ص:97

1- 1) - نهج البلاغه: خطبه 184 (خطبه همام) ؛ «فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ وَ مَشْیُهُمُ التَّوَاضُعُ غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَی الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلَاءِ کَالَّتِی نُزِّلَتْ فِی الرَّخَاءِ وَ لَوْ لَاالْأَجَلُ الَّذِی کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِی أَجْسَادِهِمْ طَرْفَهَ عَیْنٍ شَوْقاً إِلَی الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْیُنِهِمْ فَهُمْ وَ الْجَنَّهُ کَمَنْ قَدْ رَآهَا.» غرر الحکم: 304، حدیث 6962؛ «الجاهل عبد شهوته.» غرر الحکم: 75، حدیث 1177؛ «الجاهل من انخدع لهواه و غروره.» غرر الحکم: 73، حدیث 1097؛ «الجهل فساد کل أمر.»

خداست و از آنجا دارند به بدن فرمان می دهند که برای عبادت - به معنای جامع - این مقدار بخور، برای رفع خستگی و ایجاد نشاط در عبادت، این مقدار بخواب، برای هدایت کردن مردم، این مقدار بگو، برای سبک زیستن، این مقدار نگو. این کارِ عشق است.

وقتی روح به چنین نقطه ای می رسد، تنها منظرگاه او برای تماشا، جلوه معشوق است و از غیر او رویگردان شده است. این مسأله به هیچ عنوان جایی برای عیوب نمی گذارد. این اشخاص وقتی با دشمن ترین دشمنان روبه رو می شوند، تمام برخوردهای آنان بی عیب است.

در آخرین درگیریی که حضرت یوسف علیه السلام با زلیخا پیدا می کند، در حالی که خطر صد در صد بوده است، ولی پروردگار می فرماید:

« لَوْ لاٰ أَنْ رَأیٰ بُرْهٰانَ رَبِّهِ» (1)

او در جایگاه تماشای «برهان رب» بود، لذا در درگیری با زلیخا، بدون کوچک ترین اشتباه، لغزش و عیب مقابله کرد؛ یعنی هیچ زمینه ای برای اثبات ذره ای تهمت برای حضرت یوسف علیه السلام پیدا نشد به خاطر این که در جایگاه «برهان رب» بود.

جنگ آرام با هوس و هوس بازان

وقتی دید این زن به خاطر هوس سنگینِ کامجویی خیز برداشته تا حمله کند، یوسف علیه السلام برای حمله کردن خیز نداشت، فقط فرار کرد. اگر او نیز حمله می کرد و با آن قدرت مردانگی خود این زن را می زد، راه تهمت به روی آن حضرت باز می شد.