سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 90

ص:109

استعداد نهاده شده، به ظهور می رساند.

تشبیه حرکت معنوی انسان به رشد نباتی

دانه زبر سیاه و بسیار کوچکی را به خاک می دهند. خاک این دانه را قبول می کند و با اراده پروردگار، این دانه می شکافد:

« إِنَّ اَللّٰهَ فٰالِقُ اَلْحَبِّ وَ اَلنَّویٰ» (1)

این کار را به خود نسبت می دهد و می فرماید: من این دانه را در تاریکی و غیب خاک و زیر این بار سنگین می شکافم.

از یک طرف این دانه ریشه خود را به آغوش زمین فرو می برد تا این فرزند از مادر تغذیه کند. از طرف دیگر، ساقه خاک را کنار می زند و از این قبر به صورت زنده بیرون می آید.

خدا در قرآن مجید این گیاه را غیر از این که زنده می داند، با شعور نیز می داند؛ یعنی وقتی که از خاک بیرون می آید، غرق در شعور است؛ چون در حالِ تسبیح حرکت خود را ادامه می دهد:

« یُسَبِّحُ لِلّٰهِ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ» (2) هر گیاهی که از زمین روید وحده لا شریک له گوید

این خبر قرآن است. اما ما وقتی به دنیا می آییم، چه می کنیم؟

پیغمبر صلی الله علیه و آله می فرمایند: گریه چهار ماه اول بچه «لا اله الا اللّه» ، چهار ماه دوم،