سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 94

ص:113

1- 1) - بقره (2) : 125؛ «خانه ام را.»
2- 2) - بلد (90) : 1؛ «قسم می خورم به این شهر.»
3- 3) - بلد (90) : 2؛ «در حالی که تو در آن جای داری.»

کردم، برای شماست و اگر قمر، روز، شب و ستارگان را در عالم بالا قرار دادم، برای شما زمین نشینان است. بودن این ها به خاطر تو است والا این ها لیاقت بالانشینی را ندارند. این معنای «لَکُمُ» در آیه است.

عبرت آموزی از مراحل رشد نباتات

شما اهل عقل ببینید که دانه بسته سیاه زبر، وقتی نور و حرارت خورشید را جذب کند، به چه چیز تبدیل می شود؟ شما هم اگر نور و حرارت عشق را درست جذب کنید، چه خواهید شد؟ در هزینه و جذب عشق ادب داشته باشید: دانه ای در صیدگاه عشق بی رخصت مچین کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون می رود (1)

شاعر، در این تک بیت غوغا کرده است. از زورخانه ای ها که کمتر نیستیم؟ می خواهد میل را بگیرد، به مرشد می گوید: رخصت! ادب می کند. با این که میان دار است، اما می خواهد شنا برود، می گوید: رخصت! بعد به همه تماشاگران رو می کند، دور می زند و می گوید: رخصت! تا این حد اینجا ادب مهم است.

ادب در برابر پروردگار

زمین، خانه معشوق است. دریا، صحرا، ابر، باد و باران، همه ابزار معشوق برای تولید خیر برای انسان هستند، همه دو ادب را رعایت می کنند؛ یک ادب این که حرف خالق را گوش می دهند و ادب دیگر این که خود را برای تو خرج می کنند، اما تو داری خرج چه کسی می شوی؟