سیمای (چهره) ملکوتی یوسف علیه السلام صفحه 96

ص:115

گفت: من سجده نمی کنم، گفتند:

« فَاخْرُجْ مِنْهٰا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ» (1)

برو، تو رانده شده ای:

« وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلیٰ یَوْمِ اَلدِّینِ» (2)

همه شش هزار سال عبادت تو نیز باطل شد و قبول نیست.

خدا عجیب بی ادبان را ذلیل، بی آبرو و خوار می کند. آنها را در درون خود ذلیل و دچار مضیقه می کند، به طوری که می خواهند برای راحت کردن خود دست به خودکشی بزنند.

این خورشیدی است که به آن قسم نیز می خورد؛ چون جایگاه با عظمتی دارد:

« وَ اَلشَّمْسِ وَ ضُحٰاهٰا» (3)

سوگند به خورشید و به نور گسترده آن.

خورشیدِ هدایتگر انسان ها

اما خورشید دوم: این خورشید نیز در قرآن مطرح شده است. سوره «عَمَّ یَتَسٰاءَلُونَ» اسم دیگر این خورشیدِ فلک را «سراج وهّاج» گذاشته است:

« وَ جَعَلْنٰا سِرٰاجاً وَهّٰاجاً» (4)

چراغ افروخته و چراغی که نور و حرارت خود را خودش تولید می کند. سوره