تاریخ پیامبر و اهل بیت علیهم السلام سال دوم دوره دبیرستان جلد 5 صفحه 132

ص:144

درس بیست و نهم: سیره امام هادی(علیه السلام)

سیره امام هادی(علیه السلام)

3. پرهیز از بدگویی به روزگار: «حسن بن مسعود» می گوید: روزی نزد امام هادی(علیه السلام) آمدم و در آن روز، بر اثر زمین خوردن، انگشتم آسیب دیده و بر اثر تصادف با سواره ای، شانه ام زخمی شده و در ازدحام جمعیتی لباسم پاره گشته بود. از پیشآمدهای آن روز ناراحت بودم و درحالی که آن روز را مورد خطاب قرار می دادم، گفتم: خدا شرّ امروز را از من کوتاه کند؛ ای روز! عجب روز بدی هستی! امام هادی(علیه السلام) رو به من کرد و فرمود: «تو هم با وجودی که با ما رفت و آمد می کنی این حرف ها را می زنی و گناه خود را به گردن بی گناهی می افکنی؟!» با شنیدن این سخن، دریافتم که اشتباه کرده ام، گفتم: ای آقا! از خدا طلب آمرزش می کنم. فرمود: «سوگند به خدا، این دشنام ها به حال شما سودی نمی بخشد؛ بلکه خداوند به سبب این کار که بی گناهی را سرزنش می کنید، شما را مجازات می کند. مگر نمی دانی که پاداش و کیفر در دنیا و آخرت به دست خداست؟!

گفتم: چرا؟ فرمود: «دیگر چنین نگو و برای روزها دخالت و نقشی در حکم خدا قائل نشو».

4. چاره جویی برای پرداخت قرض مؤمن: روزی که امام هادی(علیه السلام) برای کار مهمی از شهر سامراء بیرون آمده و به روستایی رفته بودند. نیازمندی به در خانه آمد تا امام را