تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 16

ص:33

سرگذشت پیامبران تقویت دلها

خداوند می فرماید:

(وَ کُلاًّ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْباءِ الرُّسُلِ ما نُثَبِّتُ بِهِ فُؤادَکَ وَ جاءَکَ فِی هذِهِ الْحَقُّ وَ مَوْعِظَهٌ وَ ذِکْری لِلْمُؤْمِنِینَ) (1).

ما از داستان انبیاء علیهم السلام برای تو قصه می گوییم، امّا آن قسمت هایی که (نُثَبِّتُ بِهِ فُؤادَکَ) قلب تو را بر حق ثابت کنیم و ثابت بداریم و در خلال این داستان ها عقل و موعظه و ذکری برای مؤمنین است. مؤمنان هستند که در مقابل حوادث بی تفاوت نمی گذرند و از حوادث درس می آموزند. امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه جمله ای می فرمایند، که این جمله را حضرت در هنگامی ایراد فرمودند که بر اثر زخم شمشیر ابن ملجم، در بستر بیماری هستند. و نقل شده که در آن موقع یک دستمال زرد رنگ بر فرق حضرت بسته بودند و صورت آن حضرت از بس زرد شده بود با آن دستمال تفاوت نداشت و حضرت می فرمایند:

«أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُکُمْ وَ أَنَا الْیَوْمَ عِبْرَهٌ لَکُمْ وَ غَداً مُفَارِقُکُم؛ (2) من که امروز می بینید ضعیف و ناتوان هستم همان علی هستم که از برق شمشیرم گرگ های عرب در فرار بودند که حالا این جور (ضعیف) شده ام».

«أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُکُمْ؛ من در شب گذشته رفیق و همراه شما